bisiklet sürmek

bisiklet sürmek;

kendi gücünün farkında varmak,
adeta özgürlüğünü ilan etmek,
başka hiçbir güç olmadan en fazla ne kadar hızlanabileceğini öğrenmek,
göle gitmek,
deniz kenarında gezinmek,
arkadaşlarla turlara gitmek,
formda kalmak,
sosyalleşmek,
gülümsemek,
gülümsetmek,
ortak iş birliğini öğrenmek,
hayatın zevkine varmaktır.

tıpkı şimdi izmir kordonboyunda yaptığım gibi.

bisiklet sürmek güzeldir. hele ki insanlığın yapaylığından uzaktaysanız güzelliğin de ötesindedir. zalim dünyada başınızdaki tüm sıkıntılar peşinizi bırakır. zihniniz boşalır. yalnız kalırsınız. tüm duygulardan arınırsınız. lakin yüreğinizin derinliklerinde yatan hüzündür artık tek hissedebildiğiniz. sürekli düşünüp durursunuz her pedal çevirişinizde "ben ne yaptım, neden yaptım ?" yaşadığınız pişmanlıkları sorgularsınız. kırıksa kalbiniz benim gibi hissedebileceğiniz tek şey hüzün olmayabilir. acı da bürür içinizi. pişmanlıklarınızı değil kendinizi sorgulamaya başlarsınız. "şimdi nerede, kiminle ? mutlu mu ?" zalim dünyanın zalim anıları gelir ardından.
işte bu noktada aklımdan geçen sevginin yerini nefrete bırakmış bir çift göz.

türkiye'de yapıldığında arabalardan "yürü koçum ha gayret hadi bastır" gibi teşvik edici cümleleri de duyabileceğiniz spor türü. alay ediyorlar tabi akıllarınca. hatta pardon, göbeklerince... evet.

dostlarla, sevgiliyle, bir başına.. nasıl olursa olsun keyifli olandır. bir yaz izmirden başlayıp aşağılara doğru inip sonra akdenize gidip bütün o sahili bisikletle gezmek istiyorum.

bir bisiklet sahibi olmadığım için eyleme dökemediğim aktivite.

pedallarla birlikte kafanızı biraz rahatlamaya çevirdiğiniz eylemdir.

sabah dokuzdan gece onikiye kadar yaptığımdı.iki eli bırakmaca,ön kaldırmaca,güzel günlerdi.

bu kadar keyifli bir spor ve aktivite daha tanımadım. hatun tavlamak mı, bisiklet sürmek mi diye ikilemde dahi bırakamazsınız. hele ki uzun yolculukların keyiflerini anlatacak cümleler bulamıyorum. çok seviyorum hığammına.
hele ki yağmur yağarken etraf gölcük olmuşsa yardır yardırabildiğin kadar!
anlatırken bile canım çekti. binmeye gidiyorum tutmayın beni!
(bkz: tutmayın küçük enişteyi salıverin gitsin)

bazen acı kayıplar vermektir.
kardeşinin bu spora gönül verdiğini bilip, engel olamamaktır.
aklının bir yarısını hep onda bırakmaktır. çünkü takım arkadaşlarının ikisini daha çok yeni kaybetmiştir.
kayıplara onunla birlikte ağlamaktır.
bazen bisiklet sürmek hayattır.
bazen de hayat kaybıdır.

tolga beyenir'i trafik kazasında kaybettik bursa'nın inegöl ilçesinde iznik'ten eskişehir'e gitmekte olan 5 kişilik bisikletli grubun arasına dalarak 2 bisiklet tutkunu arkadaşımızın yaralan... eskisehirbisiklet

17 yaşındaki mert kalp krizinden öldü eyüp kelebek/eskişehir, (dha) - eskişehir'de meslek lisesi öğrencisi ve dağ bisikleti sporcusu olan 17 yaşındaki ihsan mert şen, evinde geçirdiği k... milliyet

sizi unutmayacağız. cennetinize selam olsun.

kesinlikle mükemmeldir hele de uludağ'da bisiklet sürmek paha biçilemez bir eylem. hem dağa tırmanırsınız hem temiz havayı içinize çekersiniz ayrıca ağaçların odunsu kokusu burnunuza gelir rüzgar teninizi hafiften okşar o an kanatlarınız varmışcasına oldukça özgür hissedersiniz.

kendine özel yollarında yapildiginda tadından yenmeyen aktivite. öyle ki, suruculer ve yayalar tarafından rahatsız edilmediğiniz yollarda -ki bu da biz de bulunmayan cinsi yollar oluyor- akıp gidiyorsunuz ve tüm yükünüzü ardınızda kalan esintiye bırakıyorsunuz.

bir söz var bisiklet ve motorsiklet için, dört teker bedeni taşır iki tekerse ruhu. o hesap ışte.

ama bizdeki olasılıklarla ne kadar hoşnut kalınabilir orası muamma.

yıllardır özlemini duyduğum şey. üstelik yolda bisiklet süren birini gördüğümde çok kıskanırım. sanırım yakında ben de bir tane alıp, doya doya sürmenin keyfine varacağım.

istanbul'da çok zordur. bisiklet yolu olan yerler zaten ne kadar ki, üstüne bir de bu yoldan yürüyenler... sanki siz onların yollarını işgal ediyormuşcasına bir tavırları var hem de.

kadınsanız laf atanları ve peşinize takılanları saymıyorum bile. altı üstü bisiklet lan bu, bu kadar mı açsınız...

mahalle arasında büyümüş bir çocuk için yemek içmek kadar doğal bir eylemdir. aynı çocuk üniversiteye gittiğinde ''bisiklet kulübüne gidiyos, cycling yapıyos, çok güsel bisiklet sürüyos bis'' tipindeki insanları gördüğünde ise hayatın anlamını sorgulamaya başlar.

oysa bisiklet sürmek böyle bi şey değildi.

şehri koklamanıza vesile olan eylem. istanbul'u bok götürüyor gerçekten veya benim geçtiğim yerler resmen bok kokuyor. sürücüler öküzün astronomik katsayıları kadar öküz. hasılıkelam, türkiye'de yapılması zor aktivitelerden birisi ama umurumuzda mı? değil, öyleyse devam.

eğer gps'li bir cihazınız varsa kilometrelerce ötede yaşayan arkadaşlarınızla yarış bile yapabilirsiniz bazı servisleri kullanarak. mesela, endomondo var benim kullandığım. bir yandan da gerçekten tetikliyor sizi. ha, bu benim dediğim spor için yapılan sürüş. ulaşım amaçlı zaten gerek yok. ama belki kaza bela olursa diye tedbir amaçlı gps açıkta tutulabilir ve gittiğiniz yerleri kaydedebilirsiniz. seçim sizin.