dünyanın en sevimli köpeklerinden biridir bu manyaklar. böyle bebekken daha, 1.5-2 aylıkken hele... o kadar tombik oluyorlar ki, sanki göbekleri yere değiyor yürürlerken. ufacık miniminnacık o patişleriyle yüzünüze küçük mıncıklamalar atıyorlar, mor dilleriyle yalıyorlar falan... yeme de yanında yat köpeği bunlar tam.
büyüyünce de aslan asaletine kavuşuyorlarmış. böyle bir asil havalar, böyle bir pozlar falan... sanırsın ki ormanların kralı. nerede o küçücükken yaptığı şımarıklıklar, şebeklikler falan... oyuncak ayıyla ayırdedilemez şirinliklerinden eser kalmıyor, gece bekçisi moduna giriyorlar.
ya o değil de, severken öldürürüm lan ben bunu. bu kadar mı tatlı olur bir yaratık?
şuna bak yaa