covid 19

başlangıcının üzerinden koskoca bir yıl geçti, insanlardaki zihniyette zerre ilerleme olmadı. "hala bana bir şey olmaz" diyen dayılarla uğraşıyoruz.

birkaç hafta önce yoğunluk haritasının kıpkırmızı olduğu yerden köy evine geldim. insanlara sürekli "aman dayı biz dışarıdan geldik, ne olur ne olmaz sen uzak dur" dediğim büyüklerimizden biri bize bir şey olmaz gevşekliği yapmıştı. dün gece saat 12'de evlerine ambulans geldi, pozitif vaka.

aşılama döneminin başlamasına rağmen günlük 50bine yakın vakanın açıklandığı şu dönemde tedbiri elden bırakmak neden. cenaze evlerine, camilere gitmesek olmaz. falancanın falancası gelmedi diye söylenirler, ayıplarlar bizi. şu toplumsal yargıları senelerdir yıkamıyoruz, pandemi döneminde mi bilinç sağlayacağız allasen.

şu aşılama çok mu fazla rahat hissettirdi insanları, anlamıyorum ki. normal bir insan başlangıçta açıklanan vaka sayısıyla şimdi açıklanan vaka sayını karşılaştırsa bile anlar biraz.

valla benim her geçen gün biteceğine dair ümitlerim tükenmeye devam ediyor. hadi hayırlısı

akp'nin mahvettiği türk ekonomisinin tabutuna son çivilerden birini çakan salgın. akp turizmci, özel okulcu, lokantacı, sanayici üzülmesin diye süreci bir kaç dalgaya yaydı. şu anda dünyada sınırlarını türkiye gibi gevşek tutan kabile devleti bile yok. her şey üç kuruş dolar, euro, ruble için. elin rusu ukraynalısı ingilizi almanı elini kolunu sallaya sallaya gelip sultanahmet'te, lara'da, göreme'de, salda'da dolaşabiliyor.

korkarım tüm dünya bu işi atlatıp bitirdiğinde bizi izole edecekler akp'nin kötü yönetimi yüzünden. biraz diş sıkıp bu işi bu kadar büyümeden önlememiz lazımdı. şimdi herkes aşılarını bitirip ülkesini normale çeviriyor. biz günlük 50000 yeni vaka ile yarışa devam ediyoruz.

kendisine pozitifim artık. yalnız anlamadığım nokta şu, temaslı olduğumun altıncı günü pozitif çıktım. şimdiye kadar benim semptom görüyor olmam gerekmiyor muydu? nisan ayını böylece evde kapamış oldum.