eskiden okumak için çabalamak

kontenjan sınırlı

ayakta ucu yırtık papuç

yıllardır giydiğin kazak bunaltmıştır.

5 kardeşli ailenin büyük çocuğu olup mutlaka bu şartlardan kurtulmak içim bir şey yapmak gerekiyor .

evde 2 ranza olduğu için yerde yatarsın .

sobalı odada çalışmak imkansızdır. misafiri aile eşrafı eksik olmaz.

soğuk odada çalışırsın .

bir de çok değil bir kaç yıl sonra kaldırılacak adetin eve sınav sonucu gelmesinin son demlerini son heyecanını yaşarsın .

tabi o zarfı eline aldığında açtığında çapa tıpı başka bölümde olabilir kazandığını görünce emeklerinin karşılığını alıp mutlu olursun .

yıllar sonra tus dus kpss de atanınca geriye doğru bakıp zorluklar güzel bir anı olarak kalıyor .

bi yerden sonra keske o cabayi baska seylere verseydim diyorsun. baska seylere verip daha iyi yerlere gelebilirdim diyorsun.

bu arada capa tip rahat rahat tutuyordu.

katsayının kalkıp kalkmayacağı tartışmalarının içinde bir yere yerleşebilme heyecanıyla yapılan çaba. daha önce ders çalışma geçmişin yok, nasıl çalışılır bilmiyorsun. kışın gecekondu soğuk olduğu için diğer odalara gitmeyip ebeveyn odasında test çözmeye çalışmak. amına koyduğumun babasının umrunda olmadığı için flash tv'nin sesini kısmaması ve senin oyun havası eşliğinde okuduğunu anlamaya çalışman. anlayamayınca montla soğuk odada ders çalışmak zorunda kalman. hayatında ilk defa dershaneye gitmişsindir. varoş bi semtin meslek lisesinde okuduğun için seviye belirleme sırasına giderken içeriye selamın aleyküm diye girersin ve millet seni garipser. senin sayısal bölümünde okuduğunu dershanede öğrenmen ve ilginçtir ki okulda sayısal olarak sadece iki saatlik geometri dersinin olması. sınıf konuları her hafta birer birer geçerken senin daha üslü sayılarda tıkanıp kalman ve tüm zamanını tek konuya harcaman. beceremeyince kendini geri zekalı sanıp küçük krizlere girip ağlaman.

aradan 10 sene geçti hala içimde kalmıştır. özellikle konservatuar okuyup kendini sosyal,kültürel,bilimsel,sanatsal anlamda geliştirmiş insanları görünce hep özenirim. kafede metroda felan yaptıkları sohbetleri iç çeke çeke dinlerim. youtube'da,podcast kanallarında gördüğümde takılır kalırım. ilk başlarda başkalarını suçluyordum sonrasında kendimi... her kimse artık. keşke kendim ya da bir başkası bu özveriyi bana aşılasaydı da ben de başkaları gibi okumak için çabalasaydım.