"olgunlaştıkça kimseyle uğraşasın gelmiyor. kendini yetiştirememiş insanlardan uzaklaşıyorsun. seni hasta edecek insanlarla birlikte olmaktan vazgeçiyorsun."
sigmund freud her zaman ki gibi 500 sayfalık kompozisyonu bir satırla bize hediye etmiş...
ne yaparsan yap, insan olmaktan vazgeçme. seni insan yapan değerler için ölmekten bile çekinme. zira başka türlü yaşamanın bir anlamı yok.
kimsenin göz yaşının sebebi olma.
ne olursa olsun bi dükkan/iş yeri açacağım ve kendini beğenmiş, züppe, ukala bi müşteri gelince siktiri çekip kovacağım dükkandan. her çalıştığım işte, iş yerinde bu tiplere sabretmekten o kadar yoruldum ki içimde ukde kaldı. iş yerimde, burnu havada ukala bir insana siktir çekmeden, egosunun ağzına sıçmadan ölürsem gözüm açık giderim.
beni aşağıya çekecek kimseyi hayatımda tutamayacağım, bu çok yakınlarım bile olsa.
arıyorum arıyorum ama bulamıyorum...
kendini, kendi içinde değersizleştirme ve bunu sana hissettirenlere boyun eğme.
sinirine yenik düşmeden ufak bir sabır..
kadin erkek
kadın kadın
erkek erkek
bunlardan hangileri arkadaş olabilirler..
bende ruh yok da... kopya çekecem
memleketin bugünkü halini önceden bilseydim baştan liberal olurdum. ama bu yaştan sonra zor...
sevgi karşılıksız olduğunda insanı yavaş yavaş bitirir.
