''her şey halloldu da tek derdimiz bu mu kaldı?'' diye ön yargılı olarak okumaya başladığım ama sonrasında yıllar önce yaşadığım bir olayı bana anımsatıverdiği için bodoslama atladığım başlıktır. minus or plus votes değil derdim, sadece ''anılara gittim az sonra döneceğim'' durumu, idare olunsun.
*
üniversite'deyken bir kız arkadaşımız vardı istanbul'lu, herkes tarafından beğenilen, fazlaca güzel ve gösterişli... muhabbetimiz de iyi, seviyordum kendisini.
* iktisat dersindeyiz ve amfide iğne atsan yere düşmeyecek. birden ayağa kalktı iki sıra ilerleyip yanıma geldi oturdu ve yıllardır görüşmemişiz de orada buluşmuşuz gibi sıkıca sarıldı ama ben oldukça şaşkınım.
ardından tam da şunları söyledi;
''güzel vardır sevilir, baktırır kendine, aranır-sorulur ama buz gibidir, iticidir tercih etmem tıpkı benim gibi. ama güzel vardır sıcacıktır, yüzü güler, sevgi yollar herkese, bir bakan geri çeviremez başını tıpkı senin gibi. sakın değişme!''
ben ne olduğunu anlayıncaya kadar yeniden sarıldı ve gitti yanımdan. o günden sonra daha bir devleşti bende de, e böyle soğukluğa can kurban değil mi sizce de?