sakin'in, grubun dağılması yüzünden çıkamamış 2. albümünden bir şarkı. bu şarkıyı ilk dinlediğimde onur özdemir'in kaybettiği arkadaşı yeliz dönmez için yazdığı bir şarkı olduğunu bilmiyordum. hikayesini bilmeden dinleyince bile insanın içini titreten, gözlerini ıslatan bir şarkı. "tabiatmış ki güzeldi, sonuçta bizimdi" kısmında dolmuş gözlerle gülümsetiyor, hemen ardından da "görünsen ah yine, koşsan gülümseyip, durup bir soluklansan yanımda" kısmında çocuk gibi çene titremesi ve koyveriş. onur özdemir bir instagram yayınında ilk ve muhtemelen son defa canlı çaldığını söyledikten sonra bir yere kadar dayanmış ve ağlayarak bitirebilmiştir şarkıyı.
bıraktığın izden, görürsem bulurum
gelincik tarlasında koştursam
bu kargalar kimin, kimin hesabına
döksem
döksem yüzüne
çabuk gel şimdi
özledim çoktan
evinde neyle avunsam bilmem
susar dilim bugün
konuşmak kirletir
diretsem de gelmiyor yüzün
ifadem beklesin
günler eskiymiş
tabiatmış ki güzeldi, sonuçta bizimdi
görünsen ah yine
koşsan gülümseyip
durup bir soluklansan yanımda
gördüğüm, sövdüğüm bir günde, yalnızken
sevdiğim, sövdüğüm, bir senle, olmuşken
bu kargalar kimin, kimin hesabına
döksem
döksem yüzüne
