lahmacun

üstüne kıyma, kıyılmış soğan ve baharat konularak fırında pişirilen pide...

(bkz: turkish pizza)

özantep lahmacundan yenmemesi tavsiye edilir. adamlar balık yemiş martı falan kullanıyorlardı heralde. lahmacunları balık kokuyordu bir ara. birde makine yağı tarzında damağınızdan uzun zaman geçmeyen bir yağ çeşidi kullanıyorlardı...

yurtta kendisi leşmacun olarak bilinir...

istanbulda yenmemesi tavsiye edilebilecek gaziantep,şanlıurfa,adana.. gibi illerimizde de yenmeden geçilmeyecek bir çeşit pide

ucuza yiyip çıkma gıdası. ayran ile tüketilir

arasına yeşillik,soğan gibi garnitürler konulduktan sonra dürüm yaparak yenmesi makbul olan pide çeşidi. pizza gibi dürüm yapılmadan yenmesi ise türk kültüründe pek hoş karşılanmaz. istanbul'da düzgün yapan yerler arasında hacıoğlu sayılabilir. kötü bir lokantada yerseniz içinde şakalara konu olan kedi etinden ziyade bol bol rendelenmiş soğan ve bulgur bulabilirsiniz.

hacıoğlu'nun peynirlisini müşterilerine peymacun ismiyle sunduğu yiyecek.

urfa lahmacunu bol soğan yanında kıyma ve baharattan oluşur şekli daha bir ovaldir, antep lahmacunu ise içerisinde çeşitli yeşillikler ve domatesle birlikte kıyılmış kıyma ve baharatlardan oluşur daha bir daireseldir.

bu illerimizde insanlar kendileri evlerinde lahmacun içini hazırlayıp fırına vermekte ve kendi lahmacunlarını yaptırmaktadır.

yurt dışında insanlara "turkish pizza" diye yutturulduğu halde aslında turkish pizza bizim bildiğimiz normal pidelerimizdir, hangi aklı evvel lahmacunu böyle tanıttıysa ona burda küfürlü selamlarımı yolluyorum.

ayrıca çoğu kebap çeşidi gibi lahmacun da türk işi falan değildir üzerinde "bu bizimdir" diye kapışan illerin hiçbirine ait değildir özünde, diğer kebapsal çeşitler gibi lahmacun da halep civarından gelmektedir.

(lahm=et, maa=ile/beraber, ajeen=hamur)=lahmmaaajeen. arapça'dan türkçe'ye lahmacun şeklinde yuvarlanarak geçmiş olup etli hamur anlamına gelir, şam ve halep'te yapılanlarının hamuru kalın olup, yerli malı olanı tercih edilmelidir.

ankara'ya ayak bastıktan sonra mersin = lahmacun mantıksalını benimsediğim yiyecek maddesi. efenim bunlar ankara'da leğen büyüklüğünde yapılırlar, hamurları lastik gibidir, yemeyi bırakın koparamazsınız bile. mersin'de ise el ayası büyüklüğünde olurlar malzemeleri yoğundur, sıcak veya soğuk olsun her iki şekilde de yenilebilirler. öncesinde hep, ankara deyimiyle "fındık lahmacun" ların tadına baktıysanız ki bunlardan bir seferde ortalama 5 adet tüketilir, ankara gibi bir yerde herhangi bir köşe başındaki bi lokantaya oturup size göre normal olarak 5 adet lahmacun istediğinizde, size içinden "obur osman" diyen bir çift garson gözüyle karşılaşırsınız ama olacaklardan hala haberiniz yoktur. en son önünüze 5 adet leğen gelir ki bunların 3 ünü eve götürme durumu ortaya çıkabilir.

öğrencilerin evde yiyecek birşeyleri kalmaması üzerine, karınlarını doyurmak için genelde dışarda yemeyi tercih ettikleri ilk yiyecektir. hatta haftada 3-4 kez sipariş verildiği veya direk mekanda yenildiği görülmüştür.
(bkz: kendimden biliyorum)

henüz doğru düzgün yapan bir lokantaya rastlamadığım müthiş yiyecek. annem evde içini hazırlayıp fırına veriyor ve tadı öyle güzel oluyor ki. lokantalardakinin tadı ise ota bile benzemiyor, anca bol limon, tuz ve baharatla bir şeye benziyor. güzel lahmacun yapan bir yeri bilen varsa bana mesaj atsın.

közlenmiş patlıcanla yemesi ayrı bir olaydır ama patlıcan közlemekle her zaman uğraşılamayacağı göz önüne alınırsa, arasına maydonoz koyup, üzerine bolca limon sıkılması da iyi bir alternatiftir. her şekilde güzeldir. tabii ki iyi hazırlanıp pişirildiğinde...

(bkz: peymacun)