türkiye de yaşamak

(bkz: daha kötüsü olabilirdi)

her şeye rağmen güzeldir.

bazen diyorum herşeye bu kadar zam gelirken enflasyonun bu kadar düşük çıkmasının sebebi ne diye? galiba bu ülkede insan hayatının bu kadar ucuz olmasıyla ilgili. bizim ülkede cinayete, ihmal denmesiyle ilgili. ilgililerse bir o kadar ilgisiz.

su brikintisinden kaçmak isterken elektrik akımına kapıldı istanbul'da önceki gün etkili olan yağmur dolayısıyla oluşan su birikintisinden kaçarken aydınlatma direğini tuttuğu sırada elektrik akımına kapıla... milliyet

not: esasında şu ironiyi bile biraz da utanarak yaptım. utanması gerekenin yerine utanarak. ne yalan söyleyeyim bir parça da vicdanım rahatlasın diye yazdım, hiçbir şey yapamıyorken en azından bunu yapmalıyım diye. yoksa o kızın hakkını kimse aramayacak, hesabı sorulmayacak adım gibi biliyorum.

sandığa giderken sonucu önceden tahmin edebildiği halde yine de çocukça bir umutla vatandaşlık görevini yerine getirmeye çalışmak,

her seçim ya da referandum sonrası, sonuçlar açıklanırken büyük bir yenilmişlik hissetmek,

sonuçlar kesinleşince gittikçe vahimleşen tabloyu görüp endişeye kapılmak,

ve tüm bunlar olurken, biraz iyi hissedebilmek için akşam oynanacak olan milli maçın galibiyetle sonuçlanmasına muhtaç olduğunu görüp kendi haline acımaktır.

zor iş çok zor.hüzünlü korkulu yaşamak anlayamamak anlaşılamamak.

vaktiyle "ya sev ya terk et" diyorlardı ya, bu cümlenin nesnesi akp imiş, şimdi anladım.

(bkz: kafası geç basmak)
(bkz: umudunu kaybetmek)

çoktan vazgeçtiğim olgudur. doğup büyüdüğüm istanbul'u akp belediyesinin alması ve doğup büyüdüğüm sokakların talan edilmesiyle bir daha dönmedim istanbul'a. zaten akabinde terkettim bu diyarları da. artık evet'miş, hayır'mış, kalanların problemi, belgrad'dan orası pek bi uzak, pek flu görünüyor. bu yüzden olsa gerek, olayı çözemedim. artık kim kimi siker, kim kimi domaltır, uydudan yakalanan sinyallerle yada internet gazeteleriyle duyar, aman da ne kötü... diye bir tepki verir geçerim. ben kurmadım ki ben kurtarayım bu ülkeyi...

cahil olduğunuzda çok huzurlu bir eylemdir.

sürprizlerle doludur

çok güzeldir.yaşamak istemeyene rahatça artık çıkış sağlanmıştır.

büyük hayal kırıklıkları yaşamaya rağmen yine de bu ülkeden vazgeçememek, gideceğim artık burdan diye defalarca söylenmeye rağmen gitmemek, gidememektir... neyi düşünürsen zıddında toplaşan bir halkın olmasına rağmen bazen nefret etsen de sonunda sevmektir... bu saf halk, bazen bile isteye kandırılan, sömürülen, duyguları defalarca istismar edilmiş halk sosyalistlerden nefret etse, bunların zararı olur faydası olmaz dese, yuhalasa, taşlasa da affetmektir. umudunu yitirmemektir -ve bu umutla bu memlekette yaşanabilir zaten- ve asla mücadeleyi, elden bırakmamaktır.

demokrasinin sakız olduğu ağızlar arasında yaşarken, fikrini söyleyince faşist, yolunda gitmeyen şeylerden söz edince darbeci olup, insanların seni kimin yöneteceğine birkaç kilo kömür ile karar vermesine göz yummaktır.

dip not. "din elden gidiyor" (tanıdık geldi değil mi? hani cumhuriyetin ilk yılları, hani isyanlar falan?)

her zaman iki arada bir derede yaşamaktır türkiyede yaşamak.nerde ne yapıcağını etrafındaki insanların belirlemesidir türkiyede yaşamak.en çok da demokrasi ülkesi olup da özgürlüğünü yaşayamamaktır türkiyede yaşamak.her yalana kolayca inanmaktır doğru söz söylendiğinde ise şüpheyle bakmak ve arkasında bir sürü neden aramaktır türkiyede yaşamak.kavga ettiğiniz adamla maç izlerken golde sarılmaktır türkiyede yaşamak.okumamaktır türkiyede yaşamak.okusan da inatla anlamamaktır.araştırmamaktır sormamaktır türkiyede yaşamak.parası olan insana inanmaktır türkiyede yaşamak.en çok satan kitapların ilk 50sine baktığımızda bunların 30 tanesinin lgs,ygs,kpss,ales kitapları olduğunu görmektir türkiyede yaşamak.yaşamımızın 25-30 yılını sınavlar için koşturup harcamaktır türkiyede yaşamak.bir türlü oturtulamayan sistemlerle hayatımızın sikilmesidir türkiyede yaşamak.sırf bu sınavlar için bile zordur türkiyede yaşamak.

ama her şeye rağmen güzeldir ulan türkiyede yaşamak...

özellikle emekliler, asgari ücretle çalışanlar ve öğrenciler için tamamen yetenek işidir. yeteneğin olduğu ölçüde yaşarsın. hayatta kalman elindeki üç kuruşu idare ederek aç kalmamana bağlıdır.

mutsuzca, umutsuzca nefes almaktır. elindekileri kolayca kaybetme korkusuyla yaşamak ve bunu korumak için daha fazla çalışmak kısırdöngüsünde bulurken kendini, dünyanın en enterasan vergi çeşitlerine ve yüküne maruz kalarak şirazeyi sıyırmaktır. hiç bitmeyen geçiş dönemleriyle uyuşturulan topluma artık durağan gözlerle bakarken, diğer ülkelerin insanca yaşam standarlarına giptayla bakmak "acaba hangi ülke daha az vize sorunu çıkartıyor" hüznüne gark ederken bünye, elinde dünyanın en pahalı ve geçersiz pasaportu sayılabilecek belgeyle başını sokacak bir çatı bulamamak ve göt gibi ortada kalmaktır.