en uzun en korkunç gece, çocukluk travmam. annemin kucağında çığlık çığlıga attık kendimizi dışarıya. bağırışlar, ağlamalar mahşer yeri gibiydi. hala çok net hatırlıyorum. 1 hafta eve giremedik. tam 23 yıl olmuş ne acılar yaşandı, binlerce insan kaybedildi ne yazık ki hala ders çıkarılmadı ve biz önümüzdeki daha büyük bir depreme yine hazırlıksız koşar adım ilerliyoruz. çok yazık.

paulo coelho'nun simyacısında olduğu gibi, hazinesini en beklemediği yerde bulur:
yanı başında.

"üstün dökmen, psikoloğun ofisinde atatürk resmi olmamalı dedi, hiçbir atatürkçü vay sen ne diyorsun demedi, milli simge kullanamaz dedi hiçkimse hain demedi, başörtülü olmamalı dedi; "ben kimim, klinik psikoloji hakkında bilgim ve çapım ne" diye sormadan yırtıktan fırladılar ..."

twitter.com

baya geriye gittim gençler kusura bakmayın elimde bu vardı

ben buldum arkadaş.onbeş yıldır da evliyim.i̇ki de evladımız var.
darısı arayan herkesin başına.
bu arada birbirinin kıymetini bilecek olanların başına tabi ki de...