tembel insan işi değildir vegan olmak. hayvansal gıda tüketmeden yaşayabilirim fakat aç kalırım çünkü tembelim. evde sürekli bademin sütü cevizin kabuğu mercimeğin bilmemnesi diye uğraşacak dirayete sahip olmak gerek. ekstra çaba harcamadan erişebildiğimiz her şey hayvansal.

tembelden olsa olsa vejetaryen olur, vegan asla.

reenkarnasyon, ruh eşi vs kavramlarına sonsuz inanan ve enerji çalışmaları yapan bir arkadaşım var. bir deste tarota benzeyen kartları var ve bu kartlardan birisinde, ruh eşin her zaman hoşlandığın tipten olmayabilir gibi bir şey yazıyor. eğer ruh eşimiz tekse (asıl risk budur), ve ne bileyim, erdal bakkal ya da kurtlar vadisindeki şişe dibi gözlüklü burnunu karıştıran eroin üreticisi amca ile bedenlenmişse beni en yakın budist tapınağına falan bırakın da, bir sonraki hayatımı bekleyeyim. hatta ötenazi hakkımı kullanmak isterim mümkünse.

ruh eşi kavramı, her ne kadar kulağa hoş gelse de, bence yok. göz görsün, gönül sevsin, kafalar uysun, daha ne!

göz de, mümkünse en tipsiz haliyle görsün ki ilk gördüğünde, sonradan hayal kırıklığı yaşamasın.

istediği kadar tartışılsın, bende hak olması gerektiğini düşünüyorum.

ne dünyaya gelmeden önce gelmek ister misin diye sordular, ne yaşarken devam etmek istiyor musun diye sordular. belki de bu yarışın sonunu getirmek istemiyorumdur basitçe, olamaz mı?

belki bir gün ciddi bir hastalığım olacak. tedavisi sonuç vermeyecek. acıyı kişi tek başına yaşıyorsa, kimseye karışmak düşmemeli. en azından bu tür durumlarda ötanazi bir hak olmalı.

yine benzeri gerçekleşen durum. bilim, sanayi ve teknoloji bakanlığı bütçesi yarıya inerken diyanet işleri'nin 5 milyar tl artan bütçesiyle yeni savunma stratejimiz aşağıdaki görseldeki gibi şekillenmiştir:

sinirlendiğimde çok güzel küfür ederdim, bu da sadece ankara trafiğinde ve yanımda kimse yokken vuku bulan bir durumdu. ya küfür edeceksin ya da inip beynini dağıtacaksın hödüğün, ortası yok diye düşünüyordum.

çok sonra fark ettim ki, ben aslında trafiktekilere değil, kendime küfrediyormuşum, yaşamak zorunda olduğumu sandığım hayat yüzünden. hayatımı, daha dogrusu düşünce kalıplarımı değiştirince istemsizce küfürü de bıraktım. atar yapana yav he he diyecek kadar sakin bir insana dönüştüm.

küfürün dozu, insanın sinir stres katsayısıyla doğru orantılı bence.