daha 2019 seçimleri var, 2024 seçimleri var. 2029 var. 3023'e kadar yolu var. niye acele ediyosunuz?

dünki manzaramdır kendileri.

lan böyle şeyleri niye mesele yapıp midemizi bulandırıyorsunuz, nerede tanışıyosunuz olum siz böyle kızlarla? hadi gördün diyelim böyle bir şey kazara, kapatacaksın orada konuyu, hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam edeceksin, kızı da bir daha görmeyeceksin.

benim de çok çekindiğim hatta korktuğum bir durumdu bu şu ana kadar. şimdi uzak şehirlerde olsak da, çok sık görüşemesek de, arkadaşıma aşık oldum sanki. o da bana. ama aşk denilen şey, her zamana, kişiye ve koşula göre değişebilen bir kavram olduğundan zaman bize ne gösterir bilemiyoruz ama, şu an çok hoş karşılıklı duygular içindeyiz. hem de 10 yıl sonra. evet 10 yıl dip dibe yaşadık. aynı iş yerindeydik. aynı ofisi paylaştığımız zamanlar oldu. birlikte yemek yaptık, yemek yedik, tatile çıktık, sinemaya gittik, konsere gittik, evlerimizde kaldık, oturduk saatlerce film izledik, sohbet ettik. bu geçen sürede onun arada başlayıp biten tatlı, tuzlu ilişkileri oldu. keza benim de öyle. birbirimize hep destek olduk. birlikte üzüldük, birlikte sevindik. lakin hiçbir zaman o tatlı dostluktan öteye gitmedi hislerimiz. ama ne zaman ki aylarca ayrı kaldık, o zaman anladık ki biz birbirimizi tamamlıyormuşuz, farkında olarak ya da olmayarak bir tür bağlanma yaşamışız. şartlar değişince, duygular nasıl değişirse, biz de öyle değişim ve dönüşüm geçirdik. ve hayatımızın birlikte olmadan eksik kaldığını farkettik. evet biliyorum, tehlikeli ve ürkütücü sularda geziyoruz şu anda. derinliği bilinmeyen sularda, karşımıza ne çıkacağını bilmeden ilerliyoruz. tek tesellimiz birbirimizi yeterince tanıdığımızı düşünmemiz. ama en büyük keşifler de bilinmeyen sulara yelken açan kaşifler tarafından yapılmadı mı? magellan, columbus, james cook nelerle karşılaşacaklarını bilemiyorlardı. tahminden öte bir bilgileri yoktu. ellerinde yola çıkmalarını sağlayan en güçlü duygu cesaretleriydi. korkusuz olmalarıydı. ancak bu sayede bize dünyanın bilinmeyen kıtalarını verebildiler. ingiliz şairi john donne bir şiirinde (bkz: to his mistress going to bed) sevgilisine "amerikam, yeni bulunmuş toprağım, seni keşfetmekle ne kadar mübarek oldum ben, değerli taşım, krallığım" diye hitap ederken, belki de benzer duygular içindeydi. ben de sanki yeni bir kaşif gibi, henüz keşfettiğim kıtamın kıyılarını gösteren haritası elimde olsa da, içlerinde, ormanlarında ne olduğunu bilmediğim, belki çok korkutucu belki çok güzel ve büyüleyici güzelliklerini keşfe çıkacağım sevgilimi özlüyorum.

şoke eden detaylara sahip sorunsal.

alanya'da "saint bernard" gördü bu gözler. hayvancağızın dili yere değecekti az kalsın sıcaktan.