insan otuzuna gelince biraz daha anlaşılır oluyor bazı şeyler, bekar bir erkek için aileyle yaşamanın aslında o kadar da fena bir şey olmadığını anlayabiliyor. hayatımın yarısını aileden uzak geçirdim ve geçirmeye devam ediyorum. işten kalan zamanda tek başına olmanın verdiği rahatlıkla oradan oraya sürüklenip duruyorum, çoğu zaman yatağımı görmeden işe geçiyorum, bazen nasılsa evde bekleyenim yok deyip ebesinin hörekesine kadar gidiyorum. he özgürlük güzel şey, böyle kafana göre davranmak, kim bilir feneri nerede söndürmek falan he hoş şey ama işte bir yerde de düzen lazım düzen. bir noktadan sonra bütün bu özgürlük yerini ulan dönmek zorunda olduğum bir yer olsa da sürüklenmesem gecenin bu vakti oradan oraya düşüncesine bırakıyor.

ömrüm boyunca keşke ailemle yaşasaydım diyeceğim hiç aklıma gelmezdi ama lahnet gelsin bu serkeş hayata, lahnet gelsin kör çökeleğe.

gecenin en özlem dolu saatleri yine bunlar. duyguların düşünceleri alt ettiği, kapandı sanılan yaraların kanadığı saatler.. algıda seçicilik kötü şey. oysa ben ne severdim algı psikolojisi dersini. gestalt'ın bütün yasalarını ezbere bilirdim.
hayatta tesadüflere inanan romantiklerdenim sanırım. ona dair en ufak bir anıyı tetikleyecek şeyler bile hoşuma gidiyor son zamanlarda. silinmesini hiç istemediğim bir anı gibi tekrar tekrar kaydediyorum her şeyini. sesini, tınısını, düşüncelerini..
ne diyordum algıda seçicilik.. belki de onu hatırlamak istediğim için onu hatırlatan her şeyi bu lanet beyin inatla gösteriyor gibi. geçmişte yaşamayı da seviyorum orası ayrı. hani diyorlar ya "en mutlu olduğum zamanmış, bilmiyordum" diye. işte aynısı bu. sanırım ona dair tanımlayabildiğim tek şey bu. ne bir duygu ne de bir düşünce.
dokunma ki benim için en önemli duyudur. her bir hücreyi hissetmek, tenin ürpermesi, sarılmak.. bana iyi hissettiriyor. ilk kez dokunmadan da hissetmeyi öğrendim, sayesinde. uzakları yakın eden kelimeleriyle..
minnettarım. dünyada milyarda bir ihtimal bile olsa karşılaştığım için. belki paralel bir evrende hala yakınsındır, kim bilir?

ağarsa saçların belin bükülse, birer birer hep dişlerin dökülse, ne taze fidan dalımsın benim.

neşet ertaş.

2019 finaline de yükselerek 5 kez üst üste bunu başaran ikinci takım oldu...
ilki 1961 boston celtics ama onların rekoru geçmek biraz zor zira onlar 1957'den 1966'ya kadar 10 kez üst üste finale çıkmış... buraya bi çüş gelecek!

çüşler!

- endişelenme. deli olduğunu düşünmüyorum.
- deli mi? sen kesinlikle hiçbir şey bilmiyorsun! delilik bir nimet olabilirdi.

solaris / andrey tarkovski