aklımda depremden sonra dışarı çıktığımızda yıldızları hiç görmediğim kadar yakından görmemle kalmış deprem.
14 yaşındaydım gündüzü havuza gittiğim için yorgunluktan erkenden uyumuştum. zaten hep tedirgin olan benliğim o gün sanki cidden bişeyler hissediyordu. son 10 saniyesi uyandım sadece şaşkındım. ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. yattığım yerden gökyüzü görünmüyordu normalde ama o gün gördüm. çok şaşırmıştım amk yaa. sonra bitti annemin sesi çocuklar koşun dışarı çıkın diye. ben yatıp uyucaz sanıyordum nerden biliyim bi daha eskisi gibi olmayacak. çıktığımda apartmanın giriş duvarları yıkılmıştı. orta hasarlı rapor verdiler sonra apartmana. ağlıyordum play stationum içerde kaldı diye. bi daha giremicem sanıyordum. lise 1e başlıyordum çokta büyümüş sayılmam yani.
deprem biter bitmez dışarı çıktık. mahallemdeki parka gitti bayağı geniş bi alan insanlar komple dışarda mahşer yeri gibi. gökyüzünü net gören bi yer. herkes aynı şeyi konuşuyordu. bismillah çekerek bu yıldızlar niye böyle diyorlardı. parkın yanındaki camide bi sabah namaza rekoru kırıldı muhtemelen depremden 2-3 saat sonra. iğne atsan yere düşmez yer bulunmuyor. bayram namazı gibi.
1 hafta parkta kaldık,artık eğlenceye vurmuştuk. millet tv falan getirmiş eve döndürmüştü parkı amk. geceleri babamla çıkıp dürüm yerdik seyyar muhteşem dürümcüden. sonra oda gitti. çok zor zamanlardı o dönemi aklı başında yaşayanların ruhunda büyük hasarlar bıraktığı kesin. allah bi daha yaşatmasın.
14 yaşındaydım gündüzü havuza gittiğim için yorgunluktan erkenden uyumuştum. zaten hep tedirgin olan benliğim o gün sanki cidden bişeyler hissediyordu. son 10 saniyesi uyandım sadece şaşkındım. ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. yattığım yerden gökyüzü görünmüyordu normalde ama o gün gördüm. çok şaşırmıştım amk yaa. sonra bitti annemin sesi çocuklar koşun dışarı çıkın diye. ben yatıp uyucaz sanıyordum nerden biliyim bi daha eskisi gibi olmayacak. çıktığımda apartmanın giriş duvarları yıkılmıştı. orta hasarlı rapor verdiler sonra apartmana. ağlıyordum play stationum içerde kaldı diye. bi daha giremicem sanıyordum. lise 1e başlıyordum çokta büyümüş sayılmam yani.
deprem biter bitmez dışarı çıktık. mahallemdeki parka gitti bayağı geniş bi alan insanlar komple dışarda mahşer yeri gibi. gökyüzünü net gören bi yer. herkes aynı şeyi konuşuyordu. bismillah çekerek bu yıldızlar niye böyle diyorlardı. parkın yanındaki camide bi sabah namaza rekoru kırıldı muhtemelen depremden 2-3 saat sonra. iğne atsan yere düşmez yer bulunmuyor. bayram namazı gibi.
1 hafta parkta kaldık,artık eğlenceye vurmuştuk. millet tv falan getirmiş eve döndürmüştü parkı amk. geceleri babamla çıkıp dürüm yerdik seyyar muhteşem dürümcüden. sonra oda gitti. çok zor zamanlardı o dönemi aklı başında yaşayanların ruhunda büyük hasarlar bıraktığı kesin. allah bi daha yaşatmasın.
