atilla ilhan şiiri, bi parmak bal çalmak mahiyetinde:
...
cibali uyanmasın
evliya gibi uyuyor
kuytulara sokulmuş yummuş gözlerini
dudakları kilitli kirpikleri dolaşık
uykusunun içinde bir çığlık dağılıyor
gözbebekleri kirli gölgeleri sırnaşık
cibali korkuyor uykusu bölünmesin
uyusun büyüsün bulutlar uyanmasın
gemiler uyanmasın
haliç buğulanmasın
bir yudum zehir gibi selim kaptanın uykusu
beykoz'u kaybetmiş
beykoz'u
haliçte arıyor
unkapanı köprüsü
güya
kadıköy'deymiş gemi demir tarıyor
dalgıç izzet rüyasının dibine inmiş
yirmibeş kulaçtan bir somun ekmek çıkarıyor
izzet'in gözlerini balıklar yemiş
ama nasıl büyük büyük uyuyorlar
uyusunlar sen uyu kimseler uyanmasın
cibali uyanmasın kalbim buğulanmasın
biletçi şerif ali kontrol şevket'i dövüyor
gözlüklerini kırıyor bir kaşını yarıyor
şevketin sol kaşından mürekkep akıyor
pencereler gözlerini yumuyorlar
ben şoförüm benim ellerim şoför
daha bir sefer
taksim yapacağım
arabayı yağmurun altından çekmeli
yarın belki
tarabya'dan denize uçacağım
cibali yorgun bir mahkum gibi gölgeli
uyuyor uyusun vakitsiz uyanmasın
garajlar uyanmasın camlar buğulanmasın
cibali'nin uykusunu devler bekliyor
istanbul bekliyor
marangoz serkis'in uykusunu ahmed'in uykusunu
büyük ocaklar gibi harıl harıl uyuyorlar
şahdamarlarından
kahtane deresi akıyor
bir orman heybetiyle karanlıkta büyüyorlar
rüzgarın gizli seslerini duyuyorlar
ninnisini duyuyorlar
acı ninnisini
rüyalarına
kırk haramiler giriyor
istanbul'un fırınları giriyor lokantaları
tezgahları giriyor berber dükkanları
bulutlar dilim dilim
rüyalarını yarıyor
ümitlerini bir hazine gibi saklıyorlar
saklasınlar uyusun ümitleri büyüsün
ay büyüsün uyusun bulutlar uyanmasın
cibali uyanmasın camlar buğulanmasın
bi de
varoş soundun son büyük temsilcisi
ahmet kaya'nın şarkısı, 1988: