and justice for all

1988 yolında çıkan metallica albümü, metal tayfası tarafından en çok tutulan albüm diyebiliriz, özellikle and justice for all parçasının farklı bir yeri vardır...

blackened
...and justice for all
eye of the beholder
one
the shortest straw
harvester of sorrow
the frayed ends of sanity
to live is to die
dyers eve

metallica'nın cliff burton'ın ölümünden sonraki ilk albümü. tarz olarak heavy metal olan albümde one, harvester of sorrow ve blackened aşmış parçalardır. metallica, konser kaydı olmayan, doğru düzgün ilk klibini one parçasına çekmiştir.

çok muhteşem sözleri içinde barındıran şarkı
(bkz: halls of justice painted green money talking)
(bkz: yürüyün yiğitlerim)

grope tarafından muhteşem yorumlanmış şarkı. "orijinalinden iyi olan cover" metallica'ya yapılır mı be! yapılıyormuş. hiç saygı kalmadı.

şarkı uzunlukları yüzünden "damaged justice" turnesinde grubu çok zorlayan bir albümdür..

aldığım ilk yabancı cd oluşuyla ve ondan sonra aldıklarımın birçoğunun aksine hala dinlediğim bir albüm oluşuyla hayatımda özel bir yeri olan albüm.

st angerdan 8 beden büyük albümdür, muhtemelen metallica üyeleri her dinlediklerinde şaşırıyorlardır, "neymişiz biz be" diyerek.
buradan lars'a sesleniyorum; koçum, sen o ritmleri hayatın boyunca bir daha atamazsın.

nasıl utanıcak şimdi şerefsiz...

metallica'nın bana göre en iyi albümüdür. cliff burton'un izlerinin taşındığı son albümdür ayrıca. metallica'nın son enstrümental parçası olan(birkaç söz içerir ama neredeyse tamamı sözsüzdür) to live is to die bu albümdedir. birçok kişi heavy metal olarak nitelendirir ama bana göre tam bir trash albümüdür. lars, bu albümde en iyi performansını sergilemiştir. one şarkısı da metallica'nın klip çektiği ilk parçadır. bu parça grammy'e de aday olmuş ama ödülü jethro tull kazanmıştır.

en sıkı metallica albümü. hele "to live is to die" şarkısı vardır ki beni benden alıp yadellere salmıştır.

hakkında, "sırf dinlerken daha verim almak için uzun yolda gece yolculuğu yapıyorum cam kenarında" desem belki abartmış olacağım parça

(bkz: pledge of allegiance)

1988 yılında çıkan metallica albümüyle aynı adı taşıyan metallica şarkısıdır ve

halls of justice painted green

şeklinde başlayıp;

money talking...

şeklinde devam eder ve zannımca en iyi 3 metallica şarkısından biridir ve diğerleri için ;

(bkz: to live is to die)

(bkz: master of puppets)

bu albümün müziyen kadrosu ise şu şekildedir ;

vocal & rhytm guitar : james alan hetfield

bass : jason newsted

drums : lars ulrich

lead guitar : kirk hammett

başındaki ballad ile beni benden alan metallica şaheseri. 9.39'luk süresine rağmen insan nasıl geçtiğini anlamıyor. öyle akıcı, öyle harika bir şarkı. istanbul konserinde çalınması da apayrı leziz bir olaydı tabi.

bence metallicanın en mükemmel albümüdür.bu albümün heavy metalle uzaktan yakından alakası yoktur.thrash metal ve progressive metal özelliğini taşır.hatta mike portnoy'a göre bu albüm progressive metali yarattı.cliff öldükten sonraki james'in sinir bozukluğunu rifflerde gözlemleyebilirsiniz.çünkü dinlerken bile insan ruh çöküntüsü ve sinir haline girebiliyor.demekki ailesinden bir kaç kişiyi daha katletsek kıyamet riffleri yazacak biz de sıçacaz.neyse konuya dönersek lars ulrich hayatının partisyonlarını yazmıştır.bırakın and justice for all bütün metal albümlerinin içerisindeki en karışık davul partisyonları bu albümdedir. beklediğiniz hiç bir atak birbirini tutmaz.kirk de güzel sololar atmıştır ve tabi en zor sololar bu albümdedir.çünkü genel olarak bu albüm bir ego savaşıdır.herkes yapabildiğinin en iyisini yapmaya çalışmış ve böyle hayvan bir albüm çıkmış.tek kötülüğü jason'un bası zerre duyulmamaktadır.ses kısılmasının aksine genel olarak ritmle aynı gittiği için pek duyulmaz kayıdın dibine girmeniz lazım duyabilmeniz için