aşk bitti

biten bir aşk sonrası

"aşk bitti
elimden sanki minik bir balık kayıp gitti
aşk bitti
içimden sanki bir şeyler kopup gitti"

dizeleri insanın içinde düğümlenen,dinlenmesi acı veren ezginin günlüğü şarkısı.unutacağım onu,önceden nicelerini unuttum diye düşünürken
"aşk hiç biter mi
hiç bir şey olmamış gibi boşlukta kaybolup gider mi
aşk hiç biter mi"

dizeleriyle sırtınızı duvara yaslamanıza ve ağlama pozisyonu almanıza neden olur.geçmişe dalıp gidersiniz...

(bkz: bunu yazan insan olamaz)
"öldür ama canımı bu kadar acıtma be şarkıcan"

feyza erenmemiş'in mükemmel sesiyle yorumladığı ezginin günlüğünün ebruli albümünden tadından yenmez bir eser.

"hayatımdan çok memnunum,
aşk bitti aşk aptallıktı
bir de sigarayı bıraksam kimse tutamaz beni artık" diye sürüp giden mor ve ötesi şarkısı vardır, adı da daha mutlu olamam.

önümüzdeki hafta görüşmek üzere esen kalın diye devam eden söz öbeği

biten aşkın ardından başa gelen her şeyi, aşk acısını çok güzel anlatan ezginin günlüğü eseri. bir yandan da çok güzel anlatır bazı şeylerinnasıl hiç bitmediğini, bitemediğini.

aşk bitti
içimden sanki bir şeyler kopup gitti
aşk hiç biter mi
hiç bir şey olmamış gibi boşlukta kaybolup gider mi

(bkz: her güzel şey gibi bu da burda bitti)

ilişkiye son veren en önemli sebep...

demek ki aşkın da sonu varmış...

aşk bitti diyorlar... inanmak istemiyorum, ama nereye gitti, hangi taşın ardına saklandı, aşkı kim korkuttu, kim üzdü, kim sürgün etti? biz mi değiştik, aşk mı kılık değiştirdi? kalabalık bulvarın ortasında birbirimizi kaybediverdik. elimden kaçan balonun arkasından bakakaldığım gibi, aniden, elimi kolumu bağlayarak ve dolamayacak bir boşlukla başbaşa bırakarak...
ağlamaya bile fırsatım olmadı, arkasını döndü ve benim ayak bile basamayacağım topraklara göç etti. çöktü zaman, yıkıldı mekan... araya nasıl bu kadar insan giriverdi... tiyatro sahnesindeki dekorcular gibi, bir göz kırpılmasına bir sahne sığdı, kim neden yaptı? şimdi şaşkın şakın ne olup bittiğini anlamaya çalışıyorum, arada bir şimşek çakıyor gözlerimde, bir geçmişi görüyorum, bir de önümü...
büyüyorsun diyorlar, alışıyorsun, zaten balondu diyorlar, ya elinde patlardı, ya da uçup giderdi... aşkı nasıl bilirdiniz ağalar?!!! bağırmak istiyorum... ben tanıyamadım, sevdim, alıştım, içime aldım ama tanıyamadım. nasıl olduğunu bilemedim ve şimdi hatırlayamıyorum.
gölgesiz adamlar gibi bir başıma yürüyorum, aylara basmadan, yılların üstünden atlayarak... günlere izmir marşıyla girip, mehter marşıyla çıkıyorum, evet, hayır oynuyorum, maskelere gülüp, hep aynı oyunlara kanıyorum, kanıyorum ve kanıyorum...aşk bitti, perde kapandı, bir palyaçonun gözyaşları bundan sonra ki oyunun adı.

inkarın,hayal kırıklığının,bazen nefretin, hayata ve kendine küskünlüğün,ruh kırgınlığının başlamasıdır.bir daha olmamasını istemenin kararıdır.

(bkz: aşk bitti yapı paydos)***

(bkz: aşk öldü)
(bkz: mavi sakal)

olduk olmadık yerde; bir afişi görünce yada bir kahve kokusunda geçmişte kaldığına inandığınız, kendinizi inandırmaya çalıştığınız bir kişiyi hatırladığınızda istemeden dilinize takılan, bazen söylediğinizde yanınızdaki hatunun ağlamasına sebep olan muhteşem bir "ezginin günlüğü" şarkısı.

yerini sevgiye bıraktıysa birlikteliklerin yaşayacağı olay, zira uzun süreli ilişkilerde ilk günlerde yaşanan heyecanlı dakikalar daha sonra yerini dingin ancak çok daha sağlam temeller üzerine kurulmuş sevgi dolu vakitlere bırakırla ve budur insanları bir arada tutan bağ.