ayrılık konuşması

ne o sıcacık eller, ne o gülen gözler... bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır artık.

kalp ne olduğu bilinmez, hüzünlü bir heyecan içindedir. dudaklardan boş sözler dökülür, gözlerdense yaşlar...

ayrılıktır işte. özgürlüğe kavuşmaktır bir nevi. bir miktar tutsaklıktan arınmadır belki de.

son bakışmalar ve ardından unutulmaz bir veda busesi. bu kadar basit ama bir o kadar zor.

allahın belası konuşmadır. bence yapılmamalıdır. defalarca yapan bir bünyenin tavsiyesidir bu.
şimdi bir takım insanlar öyle sessizce çekip gidilmez bir konuşmayı hak eder filan diyebilir. dayanılmıyor arkadaşım.
eğer gerçekten seviyorsan ve terkediliyorsan çekilmiyor bu konuşma. öldürsün siktir git desin bana ayrılık konuşması yapmasın.
çünkü hep aynı klasik laflar. soğudum de yahu bıktım sevmiyorum de. açık sözlü ol ya. ne o öyle daha iyisine layıksın, ben seni mutlu edemiyorum. bir de bana sor lan bir de bana!

dinle sevdiğim bu ayrılık saatidir

dünya var olalı beri çirkin ve soğuk

ergeç içeceğimiz bir ilaç gibi

tadı dudaklarımızda acımsı, buruk

bu saatte gözyaşları, yeminler

boş bir tesellidir inandığımız

perde kapanıyor, filim bitiyor işte

o hiç bitmeyecek sandığımız

görüyorsun konuşacak bir şeyimiz kalmadı

sadece bakışlarımızda hüzün

işte ayrılık bu; hiç beklemediğimiz

o ikiz kardeşi ölümün

anlıyorum bir daha görüşemeyeceğiz

bu son buluşmamızdır seninle

yeni bir hayata başlıyacaksın artık

onunla, o yeni sevgilinle.

anlıyorum artık o öpecek ellerini

kulağına aşkı o fısıldayacak

içinde bir pişmanlıktan başka

benden eser kalmayacak.

sigaranı söndür, kalkabiliriz

on adım sonra yollarımız ayrılmalı

sakın ağlama ve bir şey söyleme bana

insan ayrılırken bile büyük olmalı

ümit yaşar oğuzcan

(bkz: veda hutbesi) [çok manidar oldu lan]

yüz yüze gerçekleşmediğinde insanın içinde derin mi derin bir ukte bırakandır.

yaşasaydım öpüp de başıma koyacağım konuşma.

yaşayan arkadaşlar üzülmesin lütfen.

bunu da bulamayan var.

bazen sessiz olan konuşmadır. kimsenin bir şey söylemeye cesareti olmaz. ayrılık lafı korkutur. biraz daha fazla sevenin içi titrer. az seven hayatının zorlaşıp zorlaşmayacağı konusunda düşünür. hiç sevmeyen, konuşmaya gerek bile duymaz. aslında bunun ayrılık konuşması olduğunun farkındaysa taraflar, konuşmamak daha iyidir belki. çünkü bu tartışma değil, haklı çıkma zorunluluğumuz yok. ikna etmemize gerek yok. ayrılık işte. ne dersek diyelim hiçbir şey değişmeyecek. bu konuşmanın sessiz olması, en doğrusu belki de..

(bkz: ada ben ayrılmak istiyorum)

insanların son kez bile olsa o an karşısındakine dürüst olması gerektiğini düşündüğüm konuşmadır.karşınızdakine "ben seni hiç bir zaman bu kadar senin beni sevdiğin kadar sevemedim " demek bile "ben seni hak etmiyorum. sen daha iyilerine layıksın "demek kadar üzmüyor. sadece sana verdiği değeri alamayıp yıkılan bir insanın dağılma sürecini hızlandırıyor hepsi bu...

dinlemesi acı veren konuşmadır.

ayrılık konuşmasını dinlemek acı da olsa bazen günler haftalar öncesinden bu konuşmanın hızla yaklaştığını farketmek ama hiçbirşeyi değiştirememek daha da acıdır. sevgiliniz saçma bahanelerle buluşmaktan kaçıyorsa tehlike çanları çalmaya başlıyordur. göz göre göre yalan söylüyorsa (kız kıza yurt dışına tatile gidebilen bir kızın babam evde bu pazar dışarı çıkamam demesi) , buluştuğunuz zaman artık eskisi gibi muhabbet yerine sessizlik ve gerginlik yaşanıyorsa artık bu konuşmanın vakti gelmiştir.

yere,zamana,kişiye göre değişmeyen cümleler bütünüdür. ilişkinin süresi uzun veya kısa olsun konuşmayı yapan kişinin ideolojisi ne olursa olsun konuşmanın sonu hep aynı cümlelerle tamamlanır. "sen daha iyilerine layıksın" , " sorun sende değil bende" vs vs sözlerle biten saçma sapan bir olaydır.

ayrılmak isteyen tarafın yaptığı konuşma.içeriği genelde yalan olup, en temiz nasıl sıyrılırım mantığıyla kurulan cümlelerden ibarettir.

iki tarafında söylerken ya çok şey beklediği ya da hiçbirşey beklemediğidir..

- gidiyorum ben.
+ peki.

ayrılık kararı alındıktan sonra "son bir kez konuşalım" denilir.
buluşma saatinin gelmesi bir türlü istenmez. uzaktan yaklaşan sevgili görüldüğünde "gülümsememeliyim!" der insan kendine. buz gibi bir selamlaşmanın ardından havadan sudan konuşulur. ardından en zor kısıma gelinir.

-ne oldu şimdi bitti mi yani?
-sanırım evet dün konuşmuştuk bunları
-haklısın. tekrar aynı şeyleri konuşmaya gerek yok..
-doğru kararı vermişizdir umarım.
-böylesi ikimiz için de en iyisi.
-seni özleyeceğim
-bende..
-söyleyeceğin bir şey var mı ?
-hayır yok sanırım
-öyleyse kendine iyi bak hoşçakal..

- değişebilirim..
+ artık inanmıyorum buna..
- ..