korkunuzu alan sizi güçlü kılan kokudur. sevgiyi hissetmemiş, babasının bir sarılmayı bile çok gördüğü bir çocukmuş babam. bu nedenle çocuklarına çok düşkündür. hep yanımda olduğunu bilmek iyi hissettirir fakat, babama her sarıldığımda gözlerinde gördüğüm kaybetme korkusu beni hep üzer. bu yüzdendir ki biraz da erken büyümüş bir çocuk gibi kokar.
emek kokar...
güven kokar...
vatan kokar...
adam gibi kokar...
kokun burnumdan eksik olmasın babam...
babamın tras köpüğüne hep 'baba kokusu' derdim. ailemizde öyle kaldı, hep öyle koktuğu için ufacıkken bunu söylediğimde nasılda gülünmüştü, canım ya.
çift kişilik yatağın sol tarafındadır.
anne kokusu sevgi ihtiyacına iyi gelirken baba kokusu güven ihtiyacını karşılar.
çocukken aralarına girip yatma nedenimiz de bu ihtiyacımızı gidermek için gerek.
- ya benimkinde bir tuhaflık var ya da siz abartıyorsunuz. yani ne bileyim gözlerimi bağlayıp beş adamı koklatsalar aha bu benim babam demem. ha zaten böyle bir şey yapana önce manyak mısınız derim o ayrı ama misal.
bir daha ki gittiğimde çaktırmadan bi koklayayım bakalım. belki betimlerim ama sanmam. benim niye babamın özel kokusu yok. keşke benimde bildiğim bir koku olsa benimde püske... ehhh
axe kokusu ,traş losyonu, hafifte sigara kokardı ...
canım babam
benim babam amberlenmiş mis gibi kokuşurdu çocukluğumda! benim babam bir koktu mu, üzerinde çatırdamalar olurmuş! toprak babam dert dolu, toprak babam parfüm kokulu!
işte ben böyle kokuşmuş bir babanın evladıyım! ben kayaların oğluyum...
ne diyorum ben abi! ne saçmalıyorum yine. ne kokacak ki babam; sıradan bir baba gibi kokardı işte. sıradan ve basit bir kokuydu onunkisi! her babada olduğu gibi, burun kıllarının algıları benim babamda da aynı hissi uyandırırdı.. giysilerinde sokaklar kokardı, buruktu! ağzında maltepe sıgarası kokardı, acıydı! saçları kepek kokardı, yağlıydı! ve elleri sabun kokardı, kaygandı!.
duymayalı tam 8 yıl oldu o kokuyu.. benim babamın elleri sigara kokardı..
kaybettiğimde mezarının başında içtim ilk sigaramı. çünkü ona dair tek elimde kalacak şey o idi belkide. özlem,güven,huzur kokar tüm babalar.
ve kaybedildiğinde anlaşılır o kokunun güzelliği...
beğeni beklemeden öylece durur. yılların, emeğin, yorgunluğun kokusudur. huzurun kokusudur. emin ellerdeyim deyip içine çektiğin kokudur.
kokudur. baba kokusu şeklinde kavramsallaştırmak sadece baba kavramına biraz daha edebilik kazandırır.
hatırlayamadığım koku...
ama tuttuğum sıcacık ellerini hep hatırlarım...
güvendir.
güvenin kokusu mu olur demeyin. kadınsanız duyarsınız o kokuyu. limandır çünkü babanın kanatlarının altı. dışardaki herşeyden uzaklaşabileceğin, hiçbir şeyi hatırlamayacağın bir liman.
cennet gibi...
i̇nsanin içini huzurla kaplayan güven duygusunun zirvede yaşandığı o kokunun duyulduğu andır.
ceayge
