babam benim kahramanımdır. küçükken onu kapıda gördüğüm anda elimde en sevdiğim oyuncağımı bırakır omuzlarına atlardım hala değişen bir şey yok. hala onu gördüğümde aynı duyguları yaşarım çünkü o benim değişmeyen tek kahramanım. allah bana onun yokluğunu göstermesin. özlemim sadece kısa günlerle sınırlı kalsın.
insanın canınin bi yarısı babasi bi yarısıda annesi olunca ozlememek elde değil ki.
başları ağrisa benim burda canım çıkıyor.
benim babam hiç bir zaman saçlarımı okşamadı, hiçbir zaman içten sarılmadı , hiç bir zaman özledin mi diye mesaj atmadı . ne oyunlar oynadım onunla ne de gezdim . o herkesin anlattığı baba- kız ilişkini hiç yaşamadım. dört yıldır yüzünü görmeyi bırak sesini duymuyorum. buna oturup ağlıyor muyum ? yok. ilk başlarda boğazım düğümleniyordu şimdi oda yok. ama özlüyorum hem de çok özlüyorum.
babamı çocukluğumdan beri özlüyorum. aramızda hep bir geç kalmışlık hikayesi. birbirine en yakın ama aynı zamanda yüzyıllarca uzak. bazen ona sımsıkı sarılmak istiyorum ruhumda açtığı o müthiş itilmişlik duygusunu iyileştirsin diye ama biliyorum babamın güçlü kolları yok bellki de onun güçlü bir kalbi bile yok.
babam kadar çocuklarına yakın adam bulmak zordur heralde. yine de bazen bazı huylarına kızarım. ailemin her ferdine yaptığım gibi onu da hayalimde kucaklar, ağlarım. benden önce ölürse çok üzülürüm. ben ondan önce ölürsem, o daha çok üzülür. ben ondan çok yaşayayım, üzülmesin. çok yönden imrenilecek bir anneye, bir babaya herkes sahip değildir heralde. şükürler olsun...
bende olmaz gibi görünüyor inşallah özlettirecek birşey yapar kendi
telefonun ucunda olsaydi hic konusmasaydi sussaydi uzak da olsa bilseydim iyi oldugunu
yillar gecse de inanamiyor insan dag gibi adam yok oluyor
ölüm ne acayip birsey
dusundukce bogazinda dugum inmiyor nefes bile batiyor
babam gideli 10 sene 10 ay oldu.
o gittikten sonra, arkasından ailemizde öyle acılı ve uzun süreçli ölümler gördük ki babamın bir gece hiç bir hastalık çekmenden "tık" diye kalp krizi geçirmesine temiz ölüm der olduk.
geçen 10 senede onu özlemekten çok, onun benle gurur duymasını istedim.
kardeşimi evlendirirken onu beyaz gelinlikle görmesini mutlu anlarımızda aramızda olmasını çok istedim.
ilk paramla ona bir şişe içki alsaydım, birşeyler hediye edebilseydim ne güzel olurdu. onu mutlu etmek isterdim.
babam aramızdan gidince onun yokluğuna alışmak zor olmadı, birşekilde başımızın çaresine baktık. ama arada güzel şeyler yaşadığımızda keşke sende görebilseydim babacım diye düşünürken burnumun direği sızlıyor.
ezgının gunlugunde acısını anlatmak ıcın gokyuzu bazen cıgerıme doluyor dıyor ya. ben oyle anlıyorum en azından.
bazen o kadar cok ozluyorum kı babamı.
kandıllerde hep arardım. mutlu olurdu.
canım babam.
benı hep ızledıgını ve korudugunu bılıyorum cennetten gercı ama keske hala yanımda olsaydı.
babanız hala hayattaysa kıymetını bılın. opun koklayın bı suru.
i̇yi bir adamdı. güzel anılar bıraktı. bizlere gurebalik yakışırdı. ötesi bizi bozardı. bozulmadan gitti babam. özlüyorum ama susuyorum. susarak özlemek neymiş öğreniyorum.
hashatun
