anne babadan gizli, soğuk misafir odasındaki
* televizyonu açıp, çok sonradan adının
all my life olduğunu öğrendiğimiz
linda ronstadt şarkısıyla başlayan
inter star tv'deki
parliament sinema kulübünün sunduğu filmlere bakınmakla devam ederdi gece bazen.
ama bazen. çünkü yatmadığımız anlaşıldığında kızgın annenin "bak terbiyesize daha hala..tüüü allah kahretmesin seni e mi.. buz gibi odada bi de!" şeklindeki haykırışlarla odaya girip bizi enselemesine maruz kalırdık. "izin vermiyonuz, nabiim" diye cüretkar bir karşılık verilirdi nadiren ve babanın kucağına alıp bizi yatağımıza monte eder şekilde yorganlarla sarmasıyla son bulurdu.
(bkz:
geçmiş zaman olur ki)