boşluk

hayattan bezmiş / artık yaşasam n'olcak yaşamasam n'olcak diye düşünen insanların hissettikleri şey.

(bkz: depresyon)

yapacak birşey bulamayanların içinde bulundukları durum.

boşluk=acı ve mutluluğun sonsuzda kesiştiği nokta.

nerede olduğunu kim olduğunu, neden yaşadığını unutmayla beraber bi an acaba yaşıyomuyum diye düşünmeye yol açan his...

şu lanet şehirde içimde her geçen gün biraz daha büyüyen duygu...

tutunacak hiçbir şeyin olmadığı yer.

bir hayali gerçekleşmiş insanın içine düştüğü hiçlik. bir çözüm yeni hayaller ile yeniden başlamaktır, yeni hedefler koymaktır.
(bkz: kendimden biliyorum)

çoğu zaman sevdiğin insanın yanında olmaması durumunda yaşanan duygu.

tubitak'ın 150. kitabı.

"boşluk bakışımın biçimini alıyor" asıl adıdır.

gecenin ikisidir,içindeki sıkıntı paylaşılmalıdır,hiç olmazsa dinletilmelidir.
telefonun rehberine girilir,isimler arasında gezinilir.
tek bir isim dahi uygun düşmez bu ruh haline.
bu durumda;kendinde hissetiğindir...

(bkz: boşluk klavyenin en geniş tuşundan yapılır)...
tabi yapı malzemesi bu tuş değildir. o tuş yordamı ile, o tuş kullanarak yapılır. anlamda belirsizlik, ve hatta uydurukluk var.

sözlükte bir karakter sayılan şey.

hayatında ailenden sonra en çok değer verdiğin kişinin artık telefon veya msn listendeki yabancı gibi olması.. eksiklik, doldurulamayan malesef.. tek umudunun bu durumu atlatmak olması, ya da belki atlatamadan alışmak..

maddenin yokluğu, doğanın pek sevmediği, dolayısı ile de olmayan şey. en büyük boşluk olan uzay boşluğunda bile metreküp başına birkaç atom ve birçok yüklü parçacık düşer ki insanoğlu yapay olarak bu boşluğü üretecek tekniğe sahip değil. aristo da taaa o zamanlar bu konuyu düşünmüş ve boşluk diye birşeyin var olamayacağın karar vermiş. yani bugün boşluk veya vakum diye bildiğimiz şey aslında boşluk değil, sadece daha az madde.