anne eli değer omzuna bölmek için rüyanı ve yine anne dudağıdır,yanağına değip de sana gözlerini açtıran.böyle başlarsın güne eğer çocuksan ve yataktan aşağı bir zıplayış kadar neşeli,tatlı bir mızmızlanma kadar nazlıdır güne başlamak.
her yeni sabah kocaman limonlu bir lolipop sunar sana bulutların arasından doğan,batarken de portakallıdır aynı lolipop,gökyüzü masmavi berrak bir deryadır sanki ve sen durmaksızın uçacağını hayal edersin orada.bulutlar tavşan olurlar senin için,ya da dilersen kelebek.ayı olup da avcıyı kovalarlarsa gülersin,iki takıma ayrılıp da savaşırlarsa heyecan içinde seyredersin.çok kızıp da siyaha dönüştüklerinde üzülürsün çünkü yağdırdıkları yağmur eritmiştir limonlu lolipopunu.fakat çok sürmez bu üzüntü.hemen akabinde yağmurun tadını çıkarmaya başlarsın.her bir damla senin için düşüyordur sanki gökyüzünden.avcuna,kollarına,yüzüne,burrnuna düşmek için yarışıyorlardır sanki kendi aralarında.bunu düşünür ve gurur duyarsın.yağmur bile yeryüzüne senin için gönderilmiş bir lütuftur ne de olsa..ev,koca bir lunaparka dönüşür yağmurlu havalarda.her bir köşe ayrı bir oyun alanıdır artık senin için.her uzaktan kumanda tüfek,her oklava kılıç,her koltuğun tepesi üzerine çıkıp da "hi mennnnn!!!* güüüüç bende artıııııık!!" diye bağırılacak bir dağ,her masa örtüsü pelerin ve her boş koli uzay gemisidir.hele bir de annen komşuya gitmeye karar verdiyse,ev artık değil lunapark,adeta bir cennettir.tüm aynalar bir anda hayranlarınla dolu birer sahneye dönüşür.makyözün olmasa bile makyaj malzemen boldur.önündeyse koca bir gardrop uzanmaktadır,içi sana büyük gelen kıyafet ve ayakkabılarla dolu.ama önemsizdir bu!önemli olan,senin tüm dünyanın görüp görebileceği,sesi,dansı ve güzelliğiyle en muhteşem star olduğundur!yalnız yine de sevdiklerin listesinde pek üstlerde yer almaz yağışlar,kışlar,sonbaharlar...ne kadar olsa engelleyicidirler çünkü.
arkadaşlarını yanına katıp,uçsuz bucaksız sandığın o mahalleyiyi keşif gezilerine çıkmana,topraktan yemek yapıp,topraktan tepeler kaleler yapıp,toprakla debelenip,toprakla bir olmana,iki ağaç arasına ip gerip voleybol kariyerin için eğlenceli başlangıçlar yapmana,bisikletle yan mahalleye gidip sana laf atan çelimsiz oğlanlarla dalaşmana,dayak atıp dayak yemene,elma ağacına çıkıp tekrar aşağı inememene,ağaçlara tırmanıp,dallardan sallanıp,dalları kırıp,kızgın apartman sakinlerinden azar işitmene,"anneeeeeeeeeee!!!!!!!!! mısırcı geçiyoooooooooooooo!!!!paraaaaaaaaa....." diye seslenip,mısırcının peşinden koşup,bitmiş mısırın koçanı senin için çoktaaan tabancaya dönüşmüşken,dişlerinin arasında sarı sarı mısırlar olmasına rağmen ağzınla "çiyuff!!çiyuff!!" diye sesler çıkarmana,bulduğun her yavru pisiye evden süt,yavru olmayanlarına ekmekli süt,köpekçiklere köfte aşırmana,koşarken düşüp dizini kanatmana,arkadaşlarının kanayan yarana tükürükle yumuşatılmış toprak ve üzerine yapıştırılmış yaprak koyarak pansuman(!) yapmasına,sabah 8..akşam 8...bahçede mesai yapmana engeldir yağmurlu havalar.bir de okul vardır tabi tüm bu şahane mesaiyi kısıtlayan ama bununla da başedebileceğini pekala bilirsin.çok bir vaktini almaz okulun da sana sunulmuş ne büyük bir nimet olduğunu keşfetmen.sek sek hanelerini yere çizmek için bir dolu tebeşir,köşe kapmaca oynamak için ideal bir yığın köşe,kayarak inmek için merdiven trabzanları,kavga etmek için bir dolu çocuk ve hatta iyi geçinmek için daha fazla çocuk,ama en çok da kovalamaca ve don-ateş oynamak için çocuk..
güzeldir çocuk olmak..pastel boyalarınla çizdiğin pencereden içeri girmesidir hayatın her sabah,istediğin herşeyi bir fırça darbesiyle istediğin renge boyayabilmendir..o yüzden en büyük ressamlar çocuklardır ya..sevginin su katılmamamış haline şahitlik etmektir çocukluk;hayatı karşılığında hiçbir şey beklemeden sevmek.gözünü açtığında o günün sana ne getireceğini düşünüp endişelenmemek ve gecenin sana peter pan ı getirmesi için dua etmek...güzeldir çocuk olmak...
en güzelidir çocuk olmak..
o yüzden çocuk kalırsın bir ömür..en azından kalmak için ayak dirersin...başarabildiğin ölçüde de az özlersin..
her yeni sabah kocaman limonlu bir lolipop sunar sana bulutların arasından doğan,batarken de portakallıdır aynı lolipop,gökyüzü masmavi berrak bir deryadır sanki ve sen durmaksızın uçacağını hayal edersin orada.bulutlar tavşan olurlar senin için,ya da dilersen kelebek.ayı olup da avcıyı kovalarlarsa gülersin,iki takıma ayrılıp da savaşırlarsa heyecan içinde seyredersin.çok kızıp da siyaha dönüştüklerinde üzülürsün çünkü yağdırdıkları yağmur eritmiştir limonlu lolipopunu.fakat çok sürmez bu üzüntü.hemen akabinde yağmurun tadını çıkarmaya başlarsın.her bir damla senin için düşüyordur sanki gökyüzünden.avcuna,kollarına,yüzüne,burrnuna düşmek için yarışıyorlardır sanki kendi aralarında.bunu düşünür ve gurur duyarsın.yağmur bile yeryüzüne senin için gönderilmiş bir lütuftur ne de olsa..ev,koca bir lunaparka dönüşür yağmurlu havalarda.her bir köşe ayrı bir oyun alanıdır artık senin için.her uzaktan kumanda tüfek,her oklava kılıç,her koltuğun tepesi üzerine çıkıp da "hi mennnnn!!!* güüüüç bende artıııııık!!" diye bağırılacak bir dağ,her masa örtüsü pelerin ve her boş koli uzay gemisidir.hele bir de annen komşuya gitmeye karar verdiyse,ev artık değil lunapark,adeta bir cennettir.tüm aynalar bir anda hayranlarınla dolu birer sahneye dönüşür.makyözün olmasa bile makyaj malzemen boldur.önündeyse koca bir gardrop uzanmaktadır,içi sana büyük gelen kıyafet ve ayakkabılarla dolu.ama önemsizdir bu!önemli olan,senin tüm dünyanın görüp görebileceği,sesi,dansı ve güzelliğiyle en muhteşem star olduğundur!yalnız yine de sevdiklerin listesinde pek üstlerde yer almaz yağışlar,kışlar,sonbaharlar...ne kadar olsa engelleyicidirler çünkü.
arkadaşlarını yanına katıp,uçsuz bucaksız sandığın o mahalleyiyi keşif gezilerine çıkmana,topraktan yemek yapıp,topraktan tepeler kaleler yapıp,toprakla debelenip,toprakla bir olmana,iki ağaç arasına ip gerip voleybol kariyerin için eğlenceli başlangıçlar yapmana,bisikletle yan mahalleye gidip sana laf atan çelimsiz oğlanlarla dalaşmana,dayak atıp dayak yemene,elma ağacına çıkıp tekrar aşağı inememene,ağaçlara tırmanıp,dallardan sallanıp,dalları kırıp,kızgın apartman sakinlerinden azar işitmene,"anneeeeeeeeeee!!!!!!!!! mısırcı geçiyoooooooooooooo!!!!paraaaaaaaaa....." diye seslenip,mısırcının peşinden koşup,bitmiş mısırın koçanı senin için çoktaaan tabancaya dönüşmüşken,dişlerinin arasında sarı sarı mısırlar olmasına rağmen ağzınla "çiyuff!!çiyuff!!" diye sesler çıkarmana,bulduğun her yavru pisiye evden süt,yavru olmayanlarına ekmekli süt,köpekçiklere köfte aşırmana,koşarken düşüp dizini kanatmana,arkadaşlarının kanayan yarana tükürükle yumuşatılmış toprak ve üzerine yapıştırılmış yaprak koyarak pansuman(!) yapmasına,sabah 8..akşam 8...bahçede mesai yapmana engeldir yağmurlu havalar.bir de okul vardır tabi tüm bu şahane mesaiyi kısıtlayan ama bununla da başedebileceğini pekala bilirsin.çok bir vaktini almaz okulun da sana sunulmuş ne büyük bir nimet olduğunu keşfetmen.sek sek hanelerini yere çizmek için bir dolu tebeşir,köşe kapmaca oynamak için ideal bir yığın köşe,kayarak inmek için merdiven trabzanları,kavga etmek için bir dolu çocuk ve hatta iyi geçinmek için daha fazla çocuk,ama en çok da kovalamaca ve don-ateş oynamak için çocuk..
güzeldir çocuk olmak..pastel boyalarınla çizdiğin pencereden içeri girmesidir hayatın her sabah,istediğin herşeyi bir fırça darbesiyle istediğin renge boyayabilmendir..o yüzden en büyük ressamlar çocuklardır ya..sevginin su katılmamamış haline şahitlik etmektir çocukluk;hayatı karşılığında hiçbir şey beklemeden sevmek.gözünü açtığında o günün sana ne getireceğini düşünüp endişelenmemek ve gecenin sana peter pan ı getirmesi için dua etmek...güzeldir çocuk olmak...
en güzelidir çocuk olmak..
o yüzden çocuk kalırsın bir ömür..en azından kalmak için ayak dirersin...başarabildiğin ölçüde de az özlersin..