diktatörlük

1930'larda avrupa'da moda olmuş yönetim şekli. artık modası geçmiştir. hala diktatörlükle yönetilen ülkelerle dalga geçilmekte ve sonunda amerika tarafından özgürleştirilmekte ve kurtarılmaktadırlar.
(bkz: son of a bush)
(bkz: saddam)

baskıcı ve muhalif bastıran sistemlere denir. sanıldığı gibi tek kişinin isteklerinin olduğu düzen değildir, belli bir zümrenin görüşlerinin temel alındığı düzenlerde olabilir. ya da bir çok görüşün var olduğu ancak belli düşüncelerin "düşünülmesini" yasaklamak da despotizme girer.

diktatörlüklerde tüm kurumlar kendi görevlerinin farkındadırlar. mesela diktayı oluşturan kliğin hoşuna gitmeyen herhangi bir şey yaparsanız hemen her çeşit kurum sizin açığınızı bulmak için üzerinize odaklanır.

heyhat kim derdi ki çarklar bir gün cemaat için de dönecek.

dershanelerle ilgili yayın yapan cemaat kanalları rtük'ün nazar-i dikkatine şayan olmuşlar. dün liberallerin başına gelen buydu. bugün malum cemaat hedefte. yarın sırada kimin olacağını kim bilebilir?

en alakasız, en önemsiz konudaki en önemsiz muhalefet bile güç sahipleri tarafından şeytanlaştırılarak, karalanarak, savaş açılarak cevaplanıyorsa orada dikta vardır.

bunu halen göremeyen varsa beyinsiz, görüp de arkasında duran varsa orospu çocuğu bir diktacıdır.

(bkz: "rtük'ten gülen'in sözlerine inceleme" iddiası - #türkiye fethullah gülen'in "firavun" açıklamalarının ardından yapılan yayınlar konusunda rtük'ün inceleme başlattığı iddia edildi. rtük ise yazılı bir açık... radikal )

eğer yol yapılırsa; dikdarörlüğün bir önemi kalmaz. yol çok önemli.

her zaman kötü olmayan yönetim şekli. eğer bir diktatör halkına çok iyi bir gelecek vaadediyorsa, güçlü bir orduya ve güçlü bir ekonomiye sahipse, sürekli dış mihrakların uğraştığı bir ülkeyse ülkenin birlik beraberliği ve bütünlüğü için diktatörlükle ülkenin bir süre yönetilmesinde bir sıkıntı yok. bunu yazarken kesinlikle tayyip'i kastetmiyorum, o diktatörlüğün verdiği hızla önce suriye'ye girer, ardından sağa sola asker yollar, yalandan yere insanımız ölür, hiç bizimle alakası olmayan bir savaş yüzünden bir çoğumuz akrabalarını kaybederiz, türkiye dünya'nın en iyi ekonomisine ve ordusuna sahip de olsa tayyip asla yönetemez bu ülkeyi, diktatör olabilecek vasıflara sahip değil çünkü, yolsuzluk davalarından, halkın %50'si sayılabilecek kesimi göz ardı etmesinden iyi bir başbakan bile değilken iyi bir diktatör olması beklenemez.

diktatör yönetimindeki devlet oluşumu.

diktatör için (bkz:
)

diktatörlüğe tek başına direnen alman.

august landmesser, 13 haziran 1936'da hamburg'taki donanma eğitimi sırasında nazi selamı vermeyi reddeden alman işçi asker. o tek direnişçi, bu fotoğrafın bulunmasından sonra dünyada, diktatörlüğe tek başına direnen, direnebilen kişi olarak ikon haline geldi. fotoğraf 1991 yılında ilk kez die zeit gazetesinde yayınlandı. savaşta, hırvatistan cephesinde öldüğü kayıtlara geçti. nazilere karşı nefretinin bir nedeni de, yahudi sevgilisiyle evlenmesine yasaların izin vermemiş olmasıydı denebilir. bu yüzden nazi partisi'nden de atılmıştı. resmi evliliğine izin verilmeyen karısı irma eckler ise toplama kampında öldü.


*özcan yüksek'ten alıntıdır.

tipik ortadoğu diktatörlüğünü yaratan dine verilen addır.

1930 lar türkiye si ile 2010 lar türkiyesini bir tutan, yetmemiş gibi sansürü savunan balık hafızalı yalakaların bilmeden alkışladıkları oluşum ve/veya kişi......
(bkz: adolf hitler)
(bkz: benito mussolini)
(bkz: general franco)

son anayasa mahkemesi kararından sonra hakkında iyice düşünülmesi gereken şeydir.

yani iktidarlar için büyük bir rahatlık. pekii neden tüm ülkelerde bu uygulanmıyor? yani hangi iktidar yasamayı, yürütmeyi, yargıyı elinde tutmayı istemez? yüksek yargıyı bile takmak zorunda değilsin. ordu, istihbarat, merkez bankası gibi stratejik kurumları dahi günlük kaprislerinle yönetebiliyorsun. hangi iktidar niye bu gücü arzulamasın?

birincisi bu bir denge işidir. dengeler senin lehine değilse adamın götünden kan alırlar. bu maceraya girmek isteyenin elinde yeterli ekonomik, siyasi ve askeri güç olacak. akp bu işe girerken önce ne yaptı?

ekonomi başlığında:

uzan'a, karamehmet'e, ciner'e filan çöktü. ülkedeki bazı büyükbaşların parasını gaspedip kendi havuzunu oluşturdu ve bu havuz üzerinden kendi kodamanlarını besledi. ülker, akın gibi fetöcü büyükbaşlar dahil islami sermayeye oluk oluk para aktardı. bütün ihaleleri kendi adamlarına vererek devletin bütün kaynaklarını kendi kasasına akıttı. sosyal devlet ilkesi gereği yapılan her çeşit yardımı da propaganda ve siyasi yatırım aracı olarak kullandı.

siyaset başlığında:

rakiplerini ve olası rakiplerini sindirmek için her şeyi yaptı. yüzde 7'lik oy almış olan uzan'ı ekonomik olarak bitirdi ve ülke dışına kaçmaya zorladı. demokrat parti, saadet partisi, bbp gibi sağ partilerin sözü geçen isimlerini tehdit, şantaj ya da satın alma yoluyla kendi bünyesine kattı. dün kendisine "hırsız, çapsız, şerefsiz vs" diyen adamların teker teker en büyük yalayıcılara dönüştüğünü gördük. süleyman soylu (demokrat parti), numan kurtulmuş (saadet partisi), tuğrul türkeş (mhp), yalçın topçu (bbp), mehmet metiner (hadep)... vb aynı tavrı ulusalcı yiğit bulut gibi isimlere kadar uzattı. yedek lastikler devlet bahçeli ve doğu perinçek'i zaten saymıyoruz.

askeri başlıkta:

tsk'yı balyoz, ergenekon vb operasyonlarla çökertti. bu operasyonlarda kullanmak için ordu, polis, yargı alanında konumlandırdığı fetöcülerin ipini çekerken de eskiden tasfiye ettiği ulusalcıların intikam duygusundan yararlanmaya çalıştı. sonuçta maşa kullanırsan elin yanmıyor. necdet özer, hulusi akar gibi sızmaları da köşe başına yerleştirerek bu operasyonu tamamladı. yani akp'nin üstteki on - on beş generali gömerek genel kurmay başkanı yaptığı adamın 70'lerde abdullah gül'ün kankası olması tesadüf değil herhalde. orduda işler olağan şekilde yürüse orgeneral olamadan emekli olacak çapsızlıktaki iki adam genel kurmay başkanı olabildi.

ne diyorduk? diğer iktidarlar neden diktatörlüğe geçmek istemesin? ilk cevap dengelerdi. ikinci cevap ise bu işin sosyal faturasının yüksek olması. diktatörlüklerde toplumsal organizmanın niteliği düşer ve orta vadede sürdürülebilirlik sorunu yaşanır. dikta rejimlerinde liyakata yer yoktur. işler biat esasına göre yürür. bu yüzden de niteliksizlik, vasatlık ortama hakim olur. bu arada nitelikli unsurlar sadece etkisizleşip sizi güçten düşürmez, beyin göçü vasıtasıyla başka ülkelere kan taşımaya başlar. şimdi düşünün almanya'da nazi diktası olmasa abd bugünkü gibi güçlenebilir miydi? hepiniz de biliyorsunuz ki mümkün değil... almanya'daki nazi diktası türkiye'nin dahi kimi kazanımlar elde etmesini sağlamıştır. sscb avrupa'nın yarısını nazi diktatörlüğü sayesinde ele geçirmiştir. bugün israil'in bir devlet olarak var olması dahi bununla bağlantılıdır. güncel örneğe gelelim bugün suriye'de kürtlerin devletsi bir yapıya kavuşmasında en büyük etmen hem suriye hem de türkiye'deki diktatoryal yapılar ve bunların birbiriyle rekabetidir. yani diktatöryal yapılar hem ulusal hem de bölgesel kutuplaşmaya sebep oldukları için kendilerini güçlendirirken düşmanlarını da güçlendirirler. kimse ortada kalamaz. durumlar, duygular, yapılar radikalleşir. bu radikalleşme toplumları kaçınılmaz olarak ayrıştırır. ekonomi de bu ortamda çöküşe doğru gider. çünkü para ılılmlı havayı sever.

yine bununla bağlantılı bir reaksiyon; olağanüstü iktidar araçlarının olağanüstü muhalefet araçları doğurmasıdır. yani mesela eski türkiye'deki yapı ne kadar sıkıysa fetö gibi, pkk gibi karşıt hareketler de olağanüstü araçları daha büyük kararlılıkla kullanmaya başladılar. bu coğrafyadan 40 - 50 yıl sonrasını planlayan radikal dinci bir hareketin çıkması sizce de ilginç değil mi? islami gruplar arasında bu fetönün başka bir örneği yok.

yani devletler "demokrasi"yi kendi güzel niyetleriyle, iyiliklerinden, hoşluklarından seçmezler. uzun vadede sürdürülebilirlik (beka) sorunu yaşamamak için "seve seve" kabullenmek zorunda kalırlar. dikta rejimnin dilinden düşürmediği beka sorununun kaynağı da dikta rejimlerinin bu özelliği zaten. ancak bunu görmek için kuş bokundan daha hacimli bir beyne sahip olmak gerekiyor. akp'nin ise her şeyi var tek eksiği biraz zeka. tüm partiyi silkelesen kuş bokundan hacimli beyin bulmak kabil değil.

"eğer itilmezse hiçbir diktatör düşmez, etkili darbeler dışarıdan vurulamaz. ama yalnız ve dayanışmacı mesleğimizle binbir biçimde yardım edebiliriz; olanları duyurarak, olmuşları yeniden ortaya çıkararak ve bu kötü rüzgarlar değiştiğinde olabilecekleri kestirerek."

biz hayır diyoruz / eduardo galeano

özetle: "dilediğim şeyi, dilediğim kişilere, keyfime göre peşkeş çekerim"

diktatörlüğün daha güçlü bir tanımı yapılamazdı.

Erdoğan'ın Şehir Üniversitesi itirafı: Bunlara (Davutoğlu) önem verdiğimiz için tahsis ettik. Şahsım bunlara muhalefet olsaydı Tekel'in bu kadar kıymetli arazisini niçin bunlara tahsis edeyim? pic.twitter.com/jzsXSlKDes

— Yol TV (@YolTV) December 7, 2019

bu arada şehir üniversitesi'nin fethullahçı ülker ailesine ait olduğunu da hatırlatalım.

saray soytarılarından abdülkadir selvi "gençler, şimdiden uyarayım dislike atan dislike'lanır." demiş.


soytarının salladığı sopa aslında çok bariz. sen diktatöre koşulsuz biat etmiyorsan girdiğin filan sınavlar boş. bu ülkede işlerin nasıl döndüğünü herkes çok iyi biliyor.

ama sadece diktatörden rahatsız olan gençler değil, onlara bir şekilde kendilerini, ifade etme olanağı sunan platformlar da bedel ödemeli.


'niçin youtube, twitter, nekstflisş gibi sosyal medyalara karşı olduğumuzu anlıyor musunuz? bu millete bu tür mecralar yakışmıyor. bir an önce parlamentomuza getirip tamamen kaldırılmasını, kontrol edilmesini istiyoruz.'

https://twitter.com/bbcturkce/status/1278265979085164544

bir mecrada diktatörü beğenmiyorsan, o mecra çok kakadır, pistir. ama diktatör bizzat kendisi de o mecralarda propaganda yapmaya çabalayıp durur. dahası bizim paramızla troll sürüsü besleyip o mecrayı domine etmeye de çalışır. kötüyse sen niye kullanıyorsun?

youtube'u twitter'ı kapatacağına kendi hesabını kapatsana. yapabilir mi? trollerini çeksene. yapabilir misin?

bu herifler iktidarı kaybetmek değil, basit bir spontan protesto ile biraz dislike aldıkları için sosyal medyayı kapatma derdine düşüyorlar, hala bunun bir diktatörlük olmadığını düşünecek kadar keko insanlar var aramızda.

yazık yemin ederim.

vladimir putin denen orospu çocuğu diktatörün 2036'ya kadar başkanlık yapabilmesinin önü açılmış.

ufakken filan ben de kendi kendime çok soruyordum. "otuz yıl, kırk yıl başta kalan heriflere nasıl tahammül ediliyor acaba?" diye. bunlar bir şekilde geliyorlar, sonra alıştıra alıştıra boktan numaralarla iktidarda kalıyorlar.

neyse putin bugüne kadar sürekli olarak "görev sürem şöyle görev sürem böyle... yasa anayasa bik bik" diyordu.

pekii bizde durum ne? anayasa gereği bir cumhurbaşkanı kaç dönem görevde kalabilir biliyor musunuz? pekii rte kaçıncı döneminde?

açıkçası silah zoru veya yolu olmadan, "diktatör" olan, yani mutlak ve sınırsız otoriteye ulaşan hiç kimseyi, "doğrudan ve tek başına suçlu" bulmuyorum ben. bir ülkenin idaresini tek başına eline alabilecek gücü, "seçim yoluyla" ele geçiren her diktatör, o ülke içinde yaşayan ve kendisine bir şekilde destek çıkan insanların sayısal çoğunluğu kadar suçlu olabilir ancak. buna tarihteki en nefret ettiğim karakter olan (ki nefret sözcüğünü çok nadir kullanırım) hitler de dahildir.

ismet paşa'ya ait olduğu tartışılan ancak kime ait olduğu kısmı da beni zaten çok ilgilendirmeyen şu söz, bu konuda baz aldığım tek gerçektir. "milletler hak edildikleri biçimde idare edilirler".

putin özelinden gidersek, kendisi rusya devlet başkanlığına önce, oligarklar tarafından desteklenerek oturmuş, akabinde yapılan seçimlerde de halkın yarısından fazlasının (%53,4) desteğini alarak başkanlığını pekiştirmiştir. bu açıdan bakarsak sevgili dumrul arkadaşımızın bir üstte belirttiği, putin'in diktatörlüğe gidişinin yolunu, en başta rus halkının çoğunluğu açmıştır. işte bu nedenle, putin'e "hangi gerekçe ile olursa olsun" oy vermiş kişiler de, en az putin kadar onun diktatörlüğe giden yolunu açması dolayısıyla sorumludur. o nedenle, rus halkı hak edildiği biçimde idare edilmektedir. bu putin'i masum yapmaz ama rus halkına da, yapmış oldukları seçimlerinin sonuçlarını yaşadıkları için üzülmek gereksiz ve anlamsızdır.