7-8 senedir herkesin doğum gününü aklımda tutuyordum ve günü gelince unutmadan direkt kutluyordum.
bi zaman sonra fark ettim ki bu doğum günlerini kutlarken aslında onların doğum gününden ziyade, kendimi kutluyordum; doğum gününü aklımda unutmadan tutmuş olduğum için.
yani doğum günü kutlamak bir araç olmuştu. aklımda tutmak ise araçlıktan çıkıp amaç haline gelmişti.
bu yüzden aklımda yeni doğum günü tutmayı bıraktım, zaten aklımda olanları da kutlamayı bırakıyorum.
mart ayında son bir kutlama daha yapıp bu faslı kapatacağım.
eskiden doğum günü kartlarıyla yaptığım eylemdi. arkadaşlarımın doğum günlerini biliyorum ama o gün gelince güzel bir kaç kelimelik mesaj göndermeyi unutuyorum. o yüzden posta ile kartı bir hafta ya da 10 gün öncesinden gönderirim. erken olsun ama unutmuş gibi olmayım diye düşünürdüm. onlar da bana gönderirdi. birilerinin benim hakkımda bilgi sahibi olmaları hep hoşuma gitmiştir. yaklaşık 5 yıldır kimseye posta göndermiyorum kimse de bana göndermiyor. doğum günüme sayılı günler kaldı ve biliyorum ki sadece ailem kutlayacak.
doğum günü kutlandığı zaman "aynı zamanda da ölüme biraz daha yaklaşmamızı kutluyoruz" gibi dandik yorumlara tahammülüm yok.
her sene farklı bir ilde doğum günü kutlama projeme sanırım bu sene ara vereceğim gibi duruyor, umarım en kısa sürede her şey yoluna girer, covidsiz günler yakındır yakın :)
bugun ailemle yaptigim eylem. dogum gunum kutlu olsun!
bana en buyuk hediye onlar.
prensip olarak kutlamıyorum. kendi doğum günümü bile unutan bir insan olarak hafızamda telefon numarası, doğum tarihi vs. tutamıyorum. yalnız eşimin doğum tarihi 14 şubata yakın olduğu için unuttum ayağına yatmam imkansıza yakın oluyor. neyseki ikisini birarada çıkararak teselli buluyorum. lanet olsun bu ilkel düzene.
kutlama insanı olmadığımı anladığımda vazgeçtim bu tür şeylerden, rahat ettim.
belli bir yaştan sonra bir yaş daha yaşlanmanın burukluğu oluyor ama yinede kutlamalı kutlanmalidir.
benim için anlamı olan tek özel gün=doğum günü
bu yüzden çevrem ve arkadaşlarımın doğum günlerini aslaa unutmaz kutlardım. .
bu yıl sadece 1 arkadaş ve cağğnııımmmm hocam dışında kutlama yapmadığım için rahatım. kutlama dediysem hocama yazdım o kadar... kendi doğum günümü kutlamayı -evet kutlamış hatta hediye almışlığım var jsjsj- bırakalı da çok oldu.
3-4 seneye 30 olduktan sonra kutlayanın kalbini fena kıracağım hadise.
24 ekim'de yapılacak olandır. belki viyana'ya giderim, şu an aklıma geldi. fakat ekstra bir olayı yok, sadece bahane.
(bkz:
şeyhim beni ışınla)
yaşlandığını fark ettiğin yaştan sonra anlamsızlaşan ve hüzünlendiren aktivite.
iş ortamında özellikle de 3-5 kişilik bir bölümdeyseniz ve sevmediğiniz birinin doğum günüyse böyle saçma sapan, yapmacık haller almanıza neden oluyor. aynı şekilde onlar sizinkini kutlarken de öyle. yanımda aldığı her nefesten iki kere nefret ettiğim bir insana neden "mutlu yıllar" diyeyim ki? kim çıkardı lan bu nezaket ayaklarını?
birkaç yıldır doğum günüm benim için yılın en değerli anı. kimin hatırlayıp hatırlamadığı gibi saçmalıklardan ziyade hemen ertesi gün hayatımda dünyanın bir tur atışı ile dönüm noktası olarak yola devam ediyorum. ve büyük ana bir yıl daha yaklaştım diyebiliyorum.
