hayatımda dinlediğim en kafası gidik albümlerden birine imza atmış
karin dreijer projesi. hani, işin sırrını o kadar anlamadım, işin küllisine o kadar hayran kaldım ki, bu albüm bir vahiymiş gibi ona saygı duyuyorum, onun gücünden ürküyorum. soundun ve sözlerin gerçeküstü, (yani) ve hatta çoğu zaman saçma oluşu bütününde çok başarılı bir formül sunuyor müzik dünyasına, bence. albümün tamamını gavurların deyişiyle "creepy" olarak tanımlasak hata etmiş olmayız. ne ki, bu kadar zevk veren, dinleyeni (ve her biri çok başarılı olan klipleri izleyeni) kendinden geçiren bir ilginçlikler silsilesiyle de sık sık karşılaşmıyoruz, dolayısıyla proje, başımızın üstünedir.
bu albüm hakkında saatlerce konuşabilirim. günlerdir hipnotize olmuş bir şekilde dinliyorum. elektronik müzik severlerin özellikle
keep the streets empty for me ve
when i grow up'ı klipleriyle birlikte izleyip dinlemesini tavsiye ediyorum. tavsiye etmiyorum, yalvarıyorum adeta.
when i grow up için:
keep the streets empty for me için:
(bu, özellikle muhteşem)
albümdeki diğer şarkılar;
seven (arkadaşımla bulaşık makinesi tabletlerinden bahsederdik gibi şahane sözlere sahip),
i m not done (kişisel favorilerimden biri) ve
concrete walls, özellikle dikkate değer.
coconut ise bizi nasıl bir şeyin beklediğinin tam bir özeti.
son bir not daha; albümü bası kuvvetli bir çift kulakiçi kulaklıkla dinlerseniz şayet, albümden optimum zevk alabilirsiniz.
of!
feverray