hababam sınıfı

kemal sunal lı bölümlerinin her izlendiğinde aynı tadı verdiği filmler zinciri

her bir oyuncusu birbirinden yetenekli dizi,ne kadar seyredersem seyredeyim hep gülerim hele şener şen in "çekirgelerim benim" deyişine

(bkz: rıfat ılgaz)

türklerin bu zamana kadar yaptığı en komik film serisi
(bkz: hababam sınıfı )
(bkz: hababam sınıfı tatilde )
(bkz: hababam sınıfı uyanıyor )
(bkz: hababam git hababam gel )
(bkz: hababam sınıfı dokuz doğuruyor )
(bkz: hababam sınıfı güle güle)
(bkz: hababam sınıfı merhaba ) *

nedense her lise öğrencisi kendi sınıfını hababam sınıfı zanneder. ona göre en psikopat, en taşak sınıf lisedeki sınıfıdır. bunlarla gelen adama denilcek tek şey vardır.
(bkz: ybsg)

yıllardır fenerbahçe propagandası yapan sınıf.
rıfat ılgaz'ın cimboma attığı en büyük kazık olsa gerek.

müziğiyle gönüllere taht kuran, dillere dolanan film.
hatta bu sabah, peynir almak için evden çıkarken mırıldanıyordum şarkısını, apartmanın kapısını bir açtım o da ne? müziği duyuyorum. dedim "allah! tamam şimdi delirdim işte" ama o da ne? ikinci şok. köşedeki zihnipaşa ilköğretimokulu'nda ders zili sesi bu olmamış mı?
(bkz: yarabbim sen nelere kadirsin)

(bkz: hababam sınıfı askerde)

bu öyle bir seridir ki, göründüğünden çok daha fazla işler başarmıştır.

yeni eser deyince saçma sapan eğlence programları ve dizilerden başka bir şey anlamayan türk televizyonları, yıllar boyunca, tekrar tekrar yayınlamış, neredeyse 3 kuşak o filmleri ezberlemiş, sağda solda insanları kusturana kadar o esprileri tekrarlamıştır. bıkmadan usanmadan, bunları yayınlayan televizyonlar da ara reklamlar sayesinde ciddi gelirler elde etmişlerdir.

tembel ve boş bahanelerin arkasına sığınan türk sineması ise bunu son zamanlarda keşfetmiş, televizyonlarda boku çıkarılmış olan bir sanat eserini hepten kuşa çevirmek için elinden geleni ardına koymamış ve yeni oyuncularla devam ettirmeye çalışmıştır.

tamam türk sineması olarak senaryo özürlüsünüz, kabul ettik artık. iyi de kardeşim az da olsa yazmışsın bir senaryo, oyuncuların da gayet iyi.. o zaman neden hababam sınıfı? neden başka bir komedi filmi değil de hababam sınıfı? bu yapılan resmen bir ismin, bir efsanenin arkasına saklanmak. televizyonlarla ver gazı, medyayla hepten şişir, iyi bir sanat eserini güvende olmayacağı kadar yükseğe kaldır, seyircinin onu bir efsane olarak görmesini sağla, ardından o efsanenin adına sığınıp film yapmaya çalış.

biz neden hep böyleyiz anlamam. neden bu kadar korkak, neden bu kadar özgüvensiz? sadece sinemada değil, birçok dalda korkak davrandığımız için yerimizde saymaya devam ediyoruz zaten.

kitabı da en az filmleri kadar başarılı olan eser. rıfat ılgazın döktürdüğü romanlarındandır. hatta kendisi kitapta şu anda adını hatırlayamadığım bir karakter olarak birinci ağızdan anlatır hababam sınıfını.

kitabında damat ferit şeklinde bir karakterin olmaması, inek şaban'a salaklığından değil de çalışkanlığından ötürü inek denmesi, kitapta elebaşı olup da filmde adı bile zikredilmeyen onlarca karakterin olması gibi durumlardan ötürü, rıfat ılgaz efradının filme (ve yapımcısına) neden dava açtığını rahatça anlayabildiğimiz yapıt.

son filmler geçmişte yapılan çok güzel işler aradan 20-30 sene geçince aynı lezzeti vermez sıkıntısının birebir örneğidir.aynı karakterler yaşasa,askere gitse,dağa çıksa,piknik yapsa da olmayınca olmaz.

onlar gerçekten efsaneler.seneler önce o kadar imkansızlıkta rıfat ılgaz'ın kitabında anlattığı dünyayı canlandırdılar.filmleri televizyonda belki yüzlerce kez döndü fakat kimse de "aaa,gene hababam sınıfı,yeter artık" * demedi.bütün oyuncuları genelde ilk hababam sınıfındaki rolleriyle anıldı.taklitleri çekildi,son derece adi taklitleri ama hiçbiri gerçek hababam sınıfına yaklaşamadı.
duygusal anları da anlattılar onlar bize,en komik sahneleri de.ama televizyon ekranından bile anlaşılan bir şey vardı,bütün ekip olarak bu işe ruhlarını koymuşlardı.bu yüzden biz onları sevdik,bu yüzden biz onları bağrımıza bastık.
teşekkürler.bizi güldürdüğünüz,hayatı daha çekilir kıldığınız için.

ilginç filmler serisinin adıdır. öyle ki aradan kaç sene geçerse geçsin izleyen her kuşak büyük zevk alır ve kendi sınıfını bu kalıba sokar. işin en garip yanı her sahnesi kelime kelime bilinse dahi, bir sahnenin ardından hangi sahneden kimin ne diyeceği biliniyor olsa bile zap yaparken rastlandığında o günün son durağı olan filmdir ilk defa izleniyormuşcasına zevkle eğlenerek izlenir.