howard roark

ayn rand'ın "the fountain head"isimli kitabında çizdiği ilah mimar karakter. diğer karakterler gibi howard'ın da uç bir karakter olması hayranlık seviyesini arttıran bir etken. kendisine olan aşırı güveni ve işine olan aşırı bağlılığı ile çoğunluğun tanıması gerektiğine inandığım, kitaptaki şahıs..

idealizmin ve bencillikle zıt kavramlar olmadığını gösteren insan, bencilce tasarlar ve bencilce aşık olur.. diyojenin konuşmayan insan için dediği "daha o kadar zekisi çıkmadı"nın çıkmışıdır, ki bu konuşmamazlık arada kudurtsa da. sonunda sessizliğini bozup her insanın özellikle mimarın kafasına çakılması gerekenleri söylemiştir.. amerika birleşik devletleri'ndeki sanki bi yunan kültürü görmüşler, bir roma imparatorluğu oradan geçmiş ya da rönesans hareketleri ordan çıkmışcasına yapılmış ezik mimarisine incir ağaçları diken mimar ki aslında mimarlık mezunu bile olamamıştır..

the fountainhead'de aristo'yu ve fikirlerini temsil eden mükemmelize edilmiş karakterdir. genç bir mimardır.

howard roark güldü.

niye gülmesin ki?

sıfır noktasında olduğunu düşünüyor herkes onun. belki de hakikaten öyle ama acı çağrılarının bir gereği yok biliyor. başkalarının hayatlarımıza bu denli egemen olduğu bir dünyada bize gülmesin de ne yapsın.

kendisine aynı anda hem aşık olunur hem de ölesiye nefret edilir, öylesi bir adamdır.

ideal erkek.
men's health falan okuyacağınıza howard roark'ı taklit edin, sonuçlar mükemmel olacak.