ilahi

son i sapkalı ise, tanrıdan gelen, tanrısal anlamı taşır.

şakacı, insanlar için ya da olmadık anda alakasız laflar edenleri iğnelemek için kullanılır.

"ilahi mehmet bey, sen de alemsin valla!" gibi

türkiye'de yapılan örneklerine objektij olarak bakacak olursak, tarikat çevrelerinde dinlenen türleri arabesk müziğe yakınken (yeşil arabesk olarak nitelendirilebilir), radikallerin dinlediği türler coşkuyu arttırdığı için rock müzik izleri taşır. ılımlı cemaatlerin dinlediği ilahi türleri ise yer yer arabesk fantezi karışımı bir tarzdadır. tasavvuf ehli ise çıplak sesle ney ve abartısız defle birlikte ilahi söylerki en uygun kendine özgün kimlik bulmuş hali budur kanaatimce, çünki nasıl bir tabloda esas olan tablonun kendisi ve bunun yanında tabloyu da güzel gösteren çerçeve ise (ikinci planda kalan çerçevedir), söz ve müzik birbirini bu denli esasına uygun sarar sarmalar.

türk edebiyatında en yetkin örnekleri yunus emre tarafından verilmiş olan nazım şekli. ayrıca;
(bkz: nefes)

arapçasından biraz türkçeleştirildiğinde allahsal karşılığını alabilecek kelime.

ezanlı şarkı

(bkz: ilahi morluk)

sagopa kajmer'in yeni bir boyut kazandırdığı hede.

dinin en güzel tarafı... insanlar inançlarını öyle anlatıyor ki, çoğunun inandığı şeye inanmamana rağmen, "iyi ki onlar bu dine inanıyor!" diyorsun. örneğin dede efendi dinlerken insan müslümanlığa sıkı sıkı sarılıyor, beethoven dinlerken insanın hristiyan olası geliyor. müzik etkileyicidir, insanın inançlarını, düşüncelerini değiştirmenin bi' yoludur. bu yüzdendir ki her görüşten insan kendine özgü müzik yapmaya çalışır.

keşke bizden de böyle kaliteli yapıtlar çıkabilse. elimizde birçok ilahi var, şiir şeklinde. yunus emre'nin ilahilerini, senfoni eşliğinde halka sunmak, bu coğrafyadaki yaşanan dinin kalitesini artırır. gerçi "senfoni ile ilahiler" vardı, trt yayınlamıştı bi' iki kere. yanılmıyorsam kandildi. zaten bu ülkede ancak kandil veya bayram günleri allah hatırlanır. diğer günlerde unutulur.

her neyse, ilahi deyip, geçmeyin. dinleyin. mistisizmin en güzel örnekleridir belki de ilahiler.

(bkz: arabada son ses ilahi dinlemek/#9213235)

kola turka içmeyen, alnı secde etmeyen, iflah olur mu dostlar? kola turka içmeyen.. allaaahhhh...

tekrara dayanan bir müzik çeşidi. nakaratlar ve yer yer enstrüman yerine de kullanılan insan sesi ana unsurlarıdır. formül basittir: sözleri tekrarla, sesi tekrarla, tekrar tekrar tekrarla (bu da ilahi gibi oldu). işin ilginci tutan da bir formüldür ki, tüm dünya dinleri kullanılır.

kişide allah korkusu uyandırması beklenen melodili arapça metin.

istanbul/çağlayan adliyesinde 6. katta beklerken o kısımdan sorumlu özel güvenlik görevlisi böyle hani ağzına bir şarkı takılır da gün içinde istemeden de olsa mırıldanırsın ya onun gibi ilahi mırıldanıyor.
ben aşağı bakıyor insanları inceliyorum bunun sesi artıyor.. tövbe tövbe.. noluyor lan diye düşünüyorum bu devam ediyor.
oradan geçen biri tarama merkezinin yerini sorunca aklıma geldi ben de sorayım dedim, her mahkemenin tarama merkezi farklı farklı yerlerde de. sordum, öğrendim. ben konuşunca rahatlamış olacak ki "şurada bekler misiniz?" diyerek iç tarafı gösterdi bana. kısa bir süre önce biri atlamış da benim de atlayacağımdan korkmuşmuş. hey allam ya.. o atlayam adam da berkin elvan'ın cenazesinin kalktığı gün atlamıştı cenazeye katılamadığım için içim ayrı bir buruktu üstüne de adam atlamıştı.
demek ki ondan ilahiler söylüyormuş diye düşündüm sonra. günah lan atlama diye mesaj vermek için. çünkü ben iç tarafa geçince ilahi söylemeyi de bıraktı.

benim icin three days grace - i am machine dir.
edit:hayır bunu eksilemenin mantığı nedir aminakoyim ? bu kadar tahammulsuz olunmaz ki.hem ne yazmışim benim ilahim bu demişim sanane aminakoyim sanane ulan bu kadar da ruh hastası olunmaz.

biz ekseriyetle abdurrahman önül gibi isimlerle tanıdığımız için önyargı beslediğimiz bir müzik türüdür. oysa hem batı hem de doğu dünyasında ruhani atmosferi yüksek ve rahatlatıcı ilahi eserler var.

benim için en ilginç olanlar, belki de yaygın anlayıştan uzak olduğu için arapça ortodoks ilahileri... hristiyan aleminin bilinen o pek ruhani ilahilerini arapça gibi inanılmaz fonetik lezzete sahip bir dilde dinlemek... paha biçilemez! arapça'yı i̇slam'ın tekelinde gören hem i̇slamcılar hem de bunlardan etkilenen bizler ister istemez hristiyanlık ile arapçayı bir arada görünce şaşırıyor.

islami besmelenin karşılığı olan hristiyan besmelesi bile var.
(bkz: bismi l abi wa l ibni wa r ruhi l qudusi)...

şu güzelliğe bakar mısınız:




ahmedu el rab diyor ilahinin başlığında... şöyle bir isim tahayyül edin: abdulrab. aslında zıt düşmeyen fakat alışılagelmiş olanın dışında olan bunlar ne kadar da güzel!