karadut şarabı

içimi hoş ve hafif fakat şirkeye dönerse asla içilemeyecek hale gelen şarap çeşiti. sirkenin bile tadı bazen daha güzel oluyorabilmektedir, belkide bu fazla ekşime yada tad bozukluğu karadutun yapısından kaynaklanmaktadır.

annemdeki karadut reçelinin dönüştüğü içecek. bilmiyorum kendisi hiç içmedim ama reçelden dönüşünce pek de güzel olmuyor yani.

istiklal caddesi'nde ferdane adlı barda içilebilecek güzel sıvı!.

yıllarca, kansız olunduğu gerekçesiyle her sabah kaşık kaşık pekmez içirilmiş birisi için kesinlikle* sevilemeyecek içki. hafif sulandırılmış pekmez içiyor hissinden kurtulamıyor insan

ağızdaki ve dudaktaki morlukla istiklalde yürüme enerjisi

ılıkken güzel olan hafif içki.üstünde dumanı olmayacak ama oda sıcaklığından da biraz daha sıcak olacak.meyve suyu gibi gelir, içimi çok güzeldir.

şirince den alındıysa tadına doyum olmayan şarap.

kişiliğini reddettiği açıktır, acilen bir psikiyatrist kontrolünden geçmelidir. ha tadı güzel midir, elbette; ama ben bundan bir şişe içtiğim halde hala şarkı söylemiyor ya da kahkaha krizine girmiyorsam, o şarap falan değil, bildiğin şıradır.

akıllı ol, kendini reddetme! [neden coştum ben şimdi?]

ab ı hayat bu olsa gerek dediğimdir. içimi gayet hoş sayılı içkilerden.

tatlı mı tatlı lıkır lıkır içilesi şarap! meyvesuyu tadında gibi görünebilir ama kendileri bünyeyi -çaktırmadan- çarpar.

şarap seven ve içen birisine şarabın ne olduğunu sorgulatacak kadar güzeldir.hele bir de şirinceden gelmişse,hele bir de bir dost getirmişse bambaşkadır.

farklıdır. sıcak bir yaz tatilini hatırlatır. şirince'dir. soğukluğuyla ferahlatır. kokusuyla büyüler. ağızda her çevrilişinde gözleri kapatma hissiyatı doğurur. annemin en sevdiğidir. şişesi saklanır. 1 gecelik mutluluk kaynağı olabilir. çarpar ama güzel çarpar. hepsi bu.

şarabı sevmeyen biri için tadı şahanedir.üniversite yıllarını ve eski sevgiliyi hatırlatır.tadı damağımdadır.daha dün gece bir yudum kırmızı şarabı içmemle aklımda gözümde hücrelerimde beliren tattır.şirinceyi hatırlatır.

bir bozcaada dönüşü haftasonu son vapurun kalkmasına dakikalar kala köşedeki şarap evine tabana kuvvet koşarak dalma sonucu rafta gözüme kestirdiğim, vapurun düdüğünü duymamla paranın üstünü dahi beklemeden tekrar iskeleye koştuğum ve fakat yetişememem sonucu iskelenin öteki tarfına oturup ayaklarımı denize bırakıp içtiğim şirince vincent şaraptır. zaten karadut hastası bünyenin bu şarabı sevmemek gibi bir şansı yoktu ancak tıpış tıpış pansiyona dönerken dayanamayıp bir şişe daha alacak kadar sevmemek gerekiyormuş. sabaha kadar 5 litre su içmek gibi zevkleriniz yoksa tabi. mamafih olsa da içsek.

sanırım bir tek benim sevmediğim şaraptır kendisi. ilk kadehten sonra, aşırı tatlı olması sebebiyle, insanı bayar. ballı ballı böyle şekerli falan aklıma geldikçe midem bulanıyor.