katatonia

1 /
prometheus prometheus
doom metalden progressive'e çok türlü parçaları bulunan rock the nationsa gitme nedeni vurur öldürür çoğu zaman.. alternatif anathemadır discouraged ones albümü
albümleri:


jhva elohim meth... the revival (1992)
dance of december souls (1993)
for funerals to come... (1995)
brave murder day (1996)
sounds of decay (1997)
discouraged ones*(1998)
saw you drown(1998)*
tonights decision (1999)
teargas (2001)
last fair deal gone down (2001)
tonight s music (2001)
viva emptiness (2003)
nightwish nightwish
tonights decision albümüne kadar dinlediğinizde death/dark tadını bulduğunuz,clean vokale geçmeleri ile en azından benim için daha sevilir hale gelen,sözleri vurucu,yalnız kaldığınızda last fair deal gone down albümünü dinleyerek anathema'daki kadar çok bunalım olabileceğiniz harika doom grubu.
sidar sidar
yıllar evvel denediğim(5-6 yıl evvel sanırım), dinlediğime dinleyeceğime pişman olduğum gruptur. hayatımın en bayık albümüydü. sidik sarısı bir kapağı vardı.

fakat görüyorum ki beğenenleri çok. özellikle lapsus referans olmuşsa bu elemanlar dinlemeye şayandırlar. herhalde küçükken neşeli çocuk ruhumuza hitap etmemiş bu grup.
wondrous wondrous
normal bir insanın ne kadar dinlerse dinlesin ne kadar severse sevsin hiçbir zaman tam olarak anlayamayacağı tam olarak sindiremeyeceği bir grup. şimdilerde oldukça popüler olmaya başladıysa bile her zaman ama her zaman esas dinleyici kitlesinin belli bir kesim tarafından oluşturulacağı grup. peki kimler var bu grupta?

kaybedenler, yollarını bulamayanlar, belki de hiçbir zaman bir yol tutmamış olanlar, hayatın kıyısına sürüklenenler, inançsızlar, umutsuzlar, karanlıkta görmeye çalışanlar, birşeylere yetişmeye çalışmaktan bıkanlar, başaramayanlar,aşkı yüzlerine gözlerine bulaştıranlar ve tabi ki "cesareti kırılmışlar"

belki de bu yüzden çok sevdiğim, ayrılamadığım ve sürekli kulaklarımda müziklerinin yankılanmasını istediğim bir grup katatonia.

belki de sırf bu yüzden ölmeden önce dinlemek istediğim son şarkı (bkz: day)

belki de sırf bu yüzden kendimi sıkıntıdan patlayacakmış gibi hissettiğimde beni kurtaran şarkı (bkz: teargas)

belki de sırf bu yüzden içimden bağırmak hem de tükürükler saça saça,ortalığı darmadağın ede ede bağırmak geldiğinde sığındığım şarkı (bkz: tomb of insomnia)

belki de sırf bu yüzden birilerini öldürmek birilerinin acı çekmesini istediğim zaman beni durduran şarkı (bkz: we must bury you)

belki de sırf bu yüzden sokakta acı çeken bir hayvan gördüğümde dinlemek istediğim şarkı (bkz: deadhouse)

ama kelimeler yetersiz olduğunda,kelimeler anlamını yitirdiğinde,kelimelerden nefret ettiğimde beni huzura kavuşturan tek bir şarkı vardır herhalde (bkz: elohim meth)

her şarkısının benim için özel bir anlamı olan her şarkısı beni içten içe kemiren ve ölüme bir adım daha yaklaştıran bir gruptur katatonia belki de sadece bir grup değil azrailimdir kim bilir?

ps: bu sözlerin sahibi bir mesajla ona sahip olabilir.
lorelei lorelei
çok sevgili olmakla beraber izlediğim en kötü konser performansına sahip olan gruptur, rock the nationsta chrome'un çalmakta olduğunu bile bir süre sonra anlayabilmiştim çok sevdiğim ve bildiğim halde. gerçi bu da insanın kendisine daha yakın hissetmesiyle, sempatik şirin bulmasıyla, daha da bi sevmesiyle sonuçlanmıyor değil hani
metisia metisia
brave-murder-day, discouraged ones ve tonight's decision albümleriyle yaralı yürekleri dağlayan, isveç'in doom-gothic metal üzerine müzik icra eden medar-ı iftiharlarından. teargas, tonight's music gibi şarkılarıyla insanı kendinden geçirir, başka boyutlara taşır.
1 /