kendinden kaçmak

genellikle dışarıda fink atarak, alkol veya keif verici maddeler alınarak yaplıan ve çoğunlukla taze bir acıyı hafifletmeye çalışırken insanın kendini içinde buluverdiği durum.
eninde sonunda yine kendinize dönüyor ve acıyı yaşıyorsunuz, ertelemek geçici ve anlamsız bir çözüm, aslında çözüm falan da değil zaten.
(bkz: ben kendimden biliyorum)

gerçekleri kabullenmemek gibi bir durum.

sorunlarınız çözümünün aslında nerede * olduğunu bildiğinizde yaptığınız şey

aslında bi süreliğine kendine zaman tanımaktır, kısa bi mola almaktır sadece. kaçılacak bi yer yoktur sonuçta, acıya hazır olunca refleks olarak gerceklerle yüzleşir kişi.. zaten kaldırılamayacak acı da yoktur hayatta, külliyen ilüzyondur hepsi.

12 gün içinde 5 kere şehir değiştirmeme sebep olmuş hede.

insanların zaman zaman yapması normal davranış.

(bkz: kaçmak istemek)

(bkz: kaçabilirsin ama saklanamazsın)

akıl karı olmayan eylem
(bkz: boşa kürek çekmek)

kendinden kaçan bir insanın önüne geçmeye kalkmayın; çünkü kendi ile arasındaki mesafeyi açmayı göze alacak kadar gözü dönmüş biri, aynı zamanda kafanızı koparmaktan çekinmeyecek kadar da çılgın biridir.

kendi gölgenden kaçmaya çalışmak gibi birşey.. yani kaçamazsın asla..

aslında bir nevi araştırmadır kendinden kaçmak.
başladığımız yere -kendimizden kaçmaya başladığımız yere- vardığımızda ve bu yeri yeni yeni tanımaya başladığımızda sona erer bu araştırma.

(bkz: i just don t know what to do with myself)*

beyhude bir çaba. "nereye kadar?" dedirtir insana. atamazsın ki kendini başından! sökemezsin ki özünü ruhundan! sen, tamamiyle sahip olduğun yegane şeysin, sevsen de sevmesen de... o yüzden alışmaya, beraber yaşamayı öğrenmeye çalışmalısın. zor olabilir, yorulabilirsin, sıkılabilir ve evet, ara sıra kaçma isteği duyabilirsin. hatta böyle zamanlarda kaçabilirsin de. iyi gelir bir süreliğine. dinlenir, saklanır ve nefes alırsın. ama unutmamamalısın; sonsuza dek sürdüremezsin bu nadası. döneceğin kürkçü dükkanı yine sensin ve dönmek -maalesef ki- tek çaren. dönmeli, kendini dinlemeli ve bir ömür yakanı bırakmayacak o kavgaya, yani kendinle olan kavgana bıraktığın yerden devam etmelisin. bir gün gelir de "artık dayanamayacağım!" dersen ve hayat karşısında yenik düşmenin acizliğini içine sindirebilirsen... kendine "elveda!" diyebileceğin ve tamamen kaçabileceğin güzel bir gün elbet bulunur.*

(bkz: mücadeleye devam)
(bkz: hayat beni yenemezsin)

kaçarken kendinize çarpar durursunuz.