orhan veli' nin bir şiiri:
hiçbir şeyden çekmedi dünyada
nasırdan çektiği kadar
hatta çirkin yaratıldığından bile
o kadar müteessir değildi
kundurası vurmadığı zamanlarda
anmazdı ama allahın adını
günahkar da sayılmazdı
yazık oldu süleyman efendi'ye
mesele falan değildi öyle
to be or not to be kendisi için
bir akşam uyudu
uyanmayıverdi
aldılar, götürdüler
yıkandı, namazı kılındı, gömüldü
duyarlarsa öldüğünü alacaklılar
haklarını helâl ederler elbet
alacağına gelince
alacağı yoktu zaten rahmetlinin
tüfeğini depoya koydular
esvabını başkasına verdiler
artık ne torbasında ekmek kırıntısı
ne matarasında dudaklarının izi
öyle bir rüzigar ki
kendi gitti
ismi bile kalmadı yadigâr
yalnız şu beyit kaldı
kahve ocağında, el yazısiyle
"ölüm allahın emri
ayrılık olmasaydı
garip akımı'nın öncüsü şiirlerdendir. mezar taşındaki yazı anlamına gelir. sıradan insanların şiirde kendine de yer bulduğu ender şiirlerimizdendir. burada
orhan veli'nin amacı sıradan insanları da şiirin içine sokarak, onların da bu konuya ilgi duymalarını sağlamaktır.
güven kıraçın enfes yorumuyla daha bir dinlenesidir.
(bkz:
)
orhan veli,
ben orhan veli şiirinde kendini bu şiirle tanıtır:
ben orhan veli
«yazık oldu süleyman efendiye»
mısra-ı meşhurunun mübdii..
sadelikse sadelik, duyguysa duygu ne ararsan bulabileceğiniz şiir.
şiir şaheseridir, bu da benim nacizane seslendirmen: