kıyamamak

iki elin kanda olsa en son ona soylemektir.

kendine kıymaktır. hem de allahına kadar ölümüne.

(bkz: arabesk yarim)*

"bir anım olsa, o an ahım tutsa
yine istemem, incinme sen"

budur

bir çift içi yumuşak, dışı dünya geçirmez kanadım olsa etrafına sarsam hiç yanımdan ayırmasan hissinin kıyamama süresince kendini göstermesidir.

incitmek istemesine rağmen incitememesidir insanın. "onun canı yanacağına varsın benimki yansın" demesidir.

uyandıramamaktır.
uyuyordur. saatlerdir uyuyordur. sıkıntıdan patlama sürecine girilmiştir artık.
ah lakin, öyle güzel uyuyordur ki.. kıyamazsın.

o zaman bakınız; vega'dan ninni.

löp halindeki etleri makinaya attığınız vakit makinanın bunu kıyma haline getirememesidir. çünkü etlerin o güzelliğine dayanamayan makine intihar ederek kıyma haline getirilmesini engeller.

özünde hep aynı olan..
bazen minicik, bazen hayatını kaplayan kocaman birşeyi sarıp sarmalayıp, herşeylerden herkeslerden korumayı istemek..

çok sevmekten hep..

kıyılmaya giden yoldur.

on numara akıl hastalığı sebebidir.

ülkemizin kanayan yarası olan çok çok iyi ve saf insanların ortak özelliği olan duygudur. tabi ben o kadar iyi ve yerine göre saf ya da enayi olmadığımı bildiğim için "sevdiğim" insanlarla sınırlı kalan bir garip duygu, beni ben yapan parçalardan biri, hayatımın bug'udur.

benim için sevdiğim insanlara değer vermenin, ince düşünmenin, onu düşünmenin, güzel düşünmenin, beklemenin, hayal kurmanın, kırmamanın bir başka yoludur. istismara çok açıktır. şeffaf bir giysi gibi tüm açıklıları gösterir. kimine göre henüz bilenmemiş bıçak, kimine göre de karşı tarafa teslim edilmiş keskin bir bıçaktır. her ne olursa olsun kişi bir kere gönlüme girmişse, ben yine de seviyorum, yine de seviyorum... bunu anlayamamış ya da anlamak istememiş belki istismar etmiş, kötülük yapmış olan kişi için yapılacak bir şey olmadığından emin olana kadar seviyorum, kıyamıyorum, kıramıyorum, yine oluyorum, hep oluyorum... emin olduğumda ise, zaten yapılabilecek bir şey olmadığı için yoluma sessizce devam ediyorum. sonuçta her insanın susma şekli farklıdır...

herkesin bir sınavı var. bazısı kör olmakla, bazısı kötü olmakla, bazısı iyi olmakla, dürüstlükle, bazısı kendini bilmemekle, bazısı bencillikle ve bazısı da kibiri ile yürüyor yaşam yolunda... her insan kalbinin güzelliği kadardır. o yüzden herkes kendi değeri, kendine yakışanı, düşüncesi, davranışı ve kalbi ile yerinde mutlu olsun.

gönüllerin koşucusu nate fisher'ın da dediği gibi;

"aşk hissettiğin bir şey değil, bir davranış biçimi. eğer birlikte olduğun kişi bunu istemiyorsa, kendine bir iyilik yap ve onu isteyen birine sakla."

istediğin kadar kıyama sen. karşındaki kasap olduktan sonra paramparça olmaya mecbursun.
ya sen de kıymayı öğreneceksin ya da kıyılan olmaya itiraz etmeyeceksin.

hemen bir filmden alıntı olan şu sözü ekleyelim :
"mesele çakal olmak değil, çakallarla dans etmeyi öğrenmek.''

"kıyamadın, başkası sikti."

bazen..