kol düğmesi

kullanışlı olmamasına rağmen, şık ve havalı olması nedeniyle son günlerde daha çok tercih edilen, genellikle erkeklerin kullandığı aksesuar.

ilk kez napolyonun askerleri tarafından kullanılan aksesuar. kullanılmasının nedeni ise; napolyonun askerlerin burunlarını ceketlerinin koluna sildiklerini görmesi ve bunu engellemek istemesidir.

rahmetli barış manço'nun şarkısında çok iyi bir simge olarak, kullandığı genellikle bayların tercihi olan ,şık aksesuar.

deli gömleği ile kısa kollu gömleklere takılmayan aksesuar.

manşetli gömlek kullanmayı gerektirir.

bir erkeğe verilecek en şık hediye. hele bir de ona özel yapıldıysa...

hatırlarım bugün gibi sessiz geçen son geceyi
başın öne eğik bir suçlu gibi bana verdiğin hediyeyi
iki küçük kol düğmesi bütün bir aşk hikayesi
iki düğme iki ayrı kolda bizim gibi ayrı yolda

akşam olunca sustururum herkesi her her şeyi
gelir kol düğmelerimin birleşme saati
usul usul çıkarır koyarım kutuya yan yana
bitsin bu işkence kalsınlar bir arada

heyhat sabah gün ışıldar yalnız gece buluşanlar
yaşlı gözlerle ayrılırlar düğmeler gibi
bizim gibi bizim gibi ayrılırlar bizim gibi ayrılırlar

barış manço nun güzel şarkılarından biri.

günümüzde kravat iğnesinin tahtına oturan erkek aksesuarı.

duymaktan gına gelen aksesuar.

ciddi giyinmekten hoşlanan bir sevgiliniz varsa hediye etmeniz gereken aksesuar.
bence çok asil. belki dedeciğimdekileri gördüğüm için bana öyle geliyordur, bunu da bilemem.

ama bu hediye edilmek için özel bi günü beklese daha iyi.
sevgililer günü çok kapitalist, sevdiceğin doğum günü şükela olur bence!

bunu kullanan erkekler bende titiz, düzenli ve temiz oldukları izlenimi uyandırırlar. ayrıca da çok güzel bir barış manço şarkısıdır.

sedef taşlı bir kol düğmesi almıştım vakti zamanında. hey gidi günler hey..özel bir hediyedir..

lisedeydim. ve her lisede olan genç ergen gibi kol düğmesine özenirdim gördükçe. ve her kol düğmesi takmış bir adam gördüğümde sadece kol düğmesine odaklanırdım. ne manşet kola bakardım, ne de gömleğe. sadece kol düğmesine...

hallem ettim, kallem ettim, çaldım, çırptım para biriktirdim ve gidip bir takım kol düğmesi satın aldım. gümüş. cafcaflı kutusunda. sevine sevine eve geldim. giydim gömleğimi ve kol düğmelerinden birini takmaya çalıştım gömleğin koluna. ama olmaması gereken bir şey vardı. düğmeler koluna olmuyordu gömleğin. bir türlü olmuyordu. bu iste bir tuhaflık vardı. 'bozuk lan bu düğmeler. kazıkladılar beni.' diye üzüldüm, kahrettim.

seneler sonra öğrendim ki kol düğmesi takılan gömleklerin kolu manşet kol denen koldan olmalıymış.

dün geldi aklıma. bir arkadaşla bir yerde kol düğmeleri şarkısını dinlerken.

gömleklerimin büyuk bir kısmı kol dügmesi takılip çıkarılır türden. evde bir çanta dolusu var model model ve renk renk. cok seviyorum kol düğmelerini.

gezip dolaştığım yerlerde, beğendikçe satın aldığım aksesuar.
olası konseptleri göz önünde bulundurduğumda nadiren beğendiğim için, az sayıda kol düğmem var. lakin öz. bir yurtdışı seyahatim sırasında, pek sevdiğim kiss grubunun limitıd ediğşın bir çift kol dümmesini almıştım. kiss limıtıd fan eşyaları üretmeyi pek seviyor. ama ya biri hacıladı evden ya da bir yerlerde kayboldu bilmiyorum, artık yoklar. çok üzüldüm ona.

kol düğmesi önemlidir.
neden? çünkü ne olursa olsun, bir şeyin iki yakasını veya tarafını bağlayan her şey mutlaka göze batar, dikkat oradadır. mesela i̇stanbul'u dışardan birine sorduğunuzda önce köprüleri bilirler, gibi...
bu yüzden bir şeyleri bağlayıcı veya birleştirici olarak kullandığınız şeyin kalitesi, dışardan bakan biri için sizin de kalitenizi belirler. bu açıdan önemi böyüktür.

bu yüzdendir ki; spor ve epey rahat kıyafetler giymeyi sevsem de, önemsediğim pek az sayıdaki insanın özel günlerinde yanlarında onlara verdiğim değeri göstermek adına klas bir şekilde bulunmak için bir iki takım elbisem var dolabımda. bu takımın içine özenle seçtiğim epeyce mat kurşuni beyaz manşetli birkaç gömleğim ve kollarını birleştirmek için yüzlercesi arasından seçtiğim birkaç çift kol düğmesiyle öylece köşelerinde duruyorlar.
sevmeseniz bile, özel günlerde klas ve resmi olmalısınız. bu kimlik ve kişiliğinizin keskin bir ucudur.

mendilim bile var, pek seviyorum, beyaz üzerine parlement mavisi puantiyeleri olan...
bazen dolabı açtığımda gözüm takılıyor takım elbise ve aksesuarlarına. bir iş adamı veya siyasetçi olsam, her gün bu resmiyeti giymenin nasıl olabileceğini düşünüyorum da, ben o adam değilim yani. yakışıyor bence, ama sadece birkaç saat taşıyabilirim sanırım bu kostümü. giydiğimde zırh giyen şövalye gibi hissediyorum kendimi, boğuyor beni.