kuğulu park

ankara çankaya'da karum iş merkezi'nin hemen dibinde bulunan ve içinde gerçekten de kuğuları olan şehrin içinde sıkışıp kalmış tunalı hilmi caddesinin başını tutan bir park, gezi alanıdır.

antalyada da aynı isimde bir park vardır ve bu park ankaradaki kadar haşmetli olmasa da; yine de orada büyüyen çocuklar için maziyi anımsatır.

yeri; müze karşısındaki yürüme bandının neredeyse sonundadır.

fikriye hanım'ın mezarının bulunduğu rivayet edilen ankara'nın sayılı parklarından birisi.

tecavüzüne içimin sızladığı, ankara'nın en güzel noktası.

ankara'da kuğu ve ördekleriyle ünlü kuğulu park'ın altından geçen kanalizasyon borusunun patlamasıyla, parkın havuzuna lağım suları karıştı. kuğu ve ördekleri geçici barınaklara alınırken, boşaltılan havuz da ilaçlandı. patlamanın kesin nedeninin belirlenemediğini belirten çankaya belediyesi başkan vekili yılmaz şahin, atatürk bulvarı'nda kavşak inşaatı yürüten büyükşehir belediyesi'nin, parkın altından geçen kanalizasyon borularını birleştirmek için çalışma yaptığına dikkat çekti. büyükşehir ise olayla kavşak inşaatının bağlantısı olmadığını savundu.
(bkz: kuğulu park, lağıma gömüldü / yaşam / milliyet gazete milliyet online: milliyet gazetesi'nin günlük uluslarası ve yerel siyasi haberleri, son dakika haberleri, bilim teknik, sinema, müzik, kitap, sağlı... milliyet )

ankarada huzur bulduğum nadir yerlerden biri.

ankara'nın göbeğine sıkışmış birkaç adımlık park.

ismi lazım değil bir kişinin, defalarca tecavüz girişiminde bulunup, bir türlü kündeye getiremediği park.en son içine de sıçmıştır.

her ne kadar kişisel olsada kuğulu park denince aklıma ilk gelenlerden biri "en sevdiğim şapkamı kaybettiğim park"tır.

fikriye hanım'ın mezarının bulunduğu öğrendikten sonra gözümde değeri daha da artmış ankara'nın sembolik mekanlarından biri.

ankaralı bütün çocukların ortak noktası. lunaparktan bile daha ortak hem de. kuğulara simit atmak, bazı anormal çocuklarda* bu kuğulara mısır atmak olarak görülür, mısırı ya da simidi bütün olarak atmak, anneye babaya "bir simit daha alalım" diye yalvarmak, annenin babanın iki kuruş da olsa o simit almak için seni biraz daha yalvartması, simidi alıp kuğulara koşarken düşmek, arnavut kaldırımda dizini parçalamak, avazın çıktığı kadar ağlamak, ağladığını gören bir çocuğun sebepsiz yere ağlamaya başlaması, mutlu olan çocukların da etkilenip ağlamaya başlaması, dizin kanarken gözünün tekrar kuğulara takılması, hiçbir şey yokmuş gibi yine koşmaya zıplamaya başlamak.. sonra dört yaşındayken terk ettiğin ankaraya onbir yıl sonra geri döndüğünde yine annenle beraber kuğulu park ta resimlere bakmak.. onyedi yaşında yine ankarayı terk etmek, bir sene sonra bu yazıyı bitirip otobüsle yine kuğulu park a gitmek.. çocukluğun çok güzel geçmese de kuğulu park ta mutlaka güzel günlerin geçmiştir. belki de ankaralı çocukların tek ayrıcalığıdır kuğulu park.

ankaraya her gittiğimde kuğulara ellerimle beyaz leblebi yedirdiğim ,güzel mekan.haberlerde gördükçe yüreğiminde burkulduğu yerdir aynı zamanda.

eskiden zonguldakta da varolan sonra birkaç sarhoşun kuğuları rakı mezesi yapması ile özelliğini yitiren park.

güzel giyimli hoş kızlar ve erkeklerin görüldüğü kocaman ağaçları olan avrupai ankara parkı. şehir dediğinde bunların onlarcası olur ama bizde bir tanedir. kıymetini biliriz!!!

yılların kuğulu cafesinin "çıtır simit ve cafe" diye bir yere dönüştürüldüğü yer..