kuşkonmaz

zambakgillerden,sapı toprak altında bulunan,yenilebilen kısmına tomurcuk denilen sebze.böbrekler için oldukça faydalıdır.

(bkz: asparagus officinalis)

söbeleyen adınıda alır bazı bölgelerde

kabuğu soyulmadan yenmez. daha doğrusu yenilmemelidir.

almanlar çok sever. bunu haşlayıp, üzerine tereyağı sürüp yerler. bence hiç de fena olmaz. öyle çok sık olmamak kaydıyla!

almanya civarında beyaz olanı daha da makbul sayılan yiyecektir. yapısal olarak yeşil ve beyazı aynıdır, lakin beyaz olanının, topraktan çıkıp büyümeye başladığı andan itibaren sürekli etrafına toprak konularak güneşle teması kesilmiş ve yeşermesi önlenmiştir.

ayrıca kola ile birlikte böbrek taşı düşürdüğü de söylenegelmektedir..

salataya filan konulursa iyi gider bu bitki. haşlanmış mantar kadar kral bir salata malzemesi olamasa da güzeldir gene de. underrated bir sebze diyebiliriz. ayrıca averaj üzeri yenmesi sidiği nahoş kokutur (burada fetiş bir durum yok).

iç anadolunun çeşitli kesimlerinde yılan kuyruğu, kalemşir, sökmen adlarıyla bilinir.

iri iri doğrayıp hafif haşladıktan sonra ayrı bir kapta biraz yağ, bir miktar soğan nezaretinde üzerine yumurta kırıp afiyetle yenir.

doğu anadoluda yayla muzu, uçkun derler. çok güzeldir yemesi.

üsküdar meydanı'ndan harem'e doğru gidildiğinde sahil kenarında görülebilecek küçük camiinin ismi

(bkz: kuşkonmaz camii)

yeşili kraldır. beyazı ise meh.

izmir'de manav manav haril haril aradigim gece ruyalarima giren lezzetli sebzedir.

bilen bi mesaj kutumu senlendirsin.

tilkişendir, tilki kuyruğudur.

idrarınızın farklı kokmasına ve hatta idrarda yeşile kadar uzanan bir renk değişimine de yol açabiliyormuş. ben bilmiyorum. hayatımda bi kere yedim zaten.

sabahtan beri içim içime sığmıyor, sırıtıp duruyorum. babamı doktora götürmüşüm tahlilleri temiz çıkmış keyfim iyice artmış. sonra kendi tahlillerimi gösterdiğimde dr endişeli endişeli başka tahliller isteyip ilaç kullanmam gerektiğini söylemiş. bir nebze neşem kaçmamış. atmışım kendimi parka.
dutluk parkı, çekmeköy. küçücük bir park. adı park işte. tahlillere bakınırken, başımda dikilen roman bir kız farkettim. pek meraklı inceliyordu,dayanamadım.
-anladın mı güzellik? yaşayacak mıyım?
+okumam yok ki abla, ne yazıyor?
-anlasam dr olurdum, bende anlamıyorum ki.
+ama okuma biliyorsun.
-biliyorum.
(çantasından yemek kitabı çıkarttı, sayfayı hemen buldu)
+bu nedir?
-kuşkonmaz
+nasıl? kuşun neresi?
-(hahahhay) sebze bu. bunu soyacaksın, içinden beyaz çubuk gibi sebzesi çıkacak. enginar gibi hani kabuklarını soyuyoruz, içi beyaz ya öyle.
+nerden bulurum onu?
-napacaksın sen bunu? pazarlar da oluyor bazen ya da marketten konservesini alacaksın.
+bu yemeğin adı ne?
-kuşkonmazlı lazanya.
+hamur açıp o kare şeyleri yapsam olmaz mı?
-ince açıp kurutursan biraz olabilir. aynı ince makarna gibi düşün.
+o zaman makarnayı haşlasam olmaz mı?
-senin ki değişik tarif olur, güzel olabilir.
+sigaran var mı?
-var da nasıl geçtin o konuya? (hahahay) al bakalım.
+abla teşekkür ederim. kimse okumamıştı bana bunu. hep git başımdan diyorlar.
-kuşkonmaz alayım mı sana?
+gerçekten mi? alsana.
-sigaramız bitsin, beraber alalım.
+pahalı mıdır?
-sana ne..
+tamam abla.
yüzünde ki gülümseme dünyaya bedeldi.
kuşkonmaz. hiç unutmam artık seni.