leblebi

çorumun nesi meşhurdur dendiğinde akıllara gelen iki şeyden biri. bozanın yanında çok iyi gider.

hesap makinasına 1837837 yazılıp tersten okunduğunda ortaya çıkan kelime. özellikle sınava hiçbirşey bilmeden giren ve en az yarım saat beklemesi gereken insanlara tavsiye edilir. bir de zelzele versiyonu vardır ki o da hesap makinasına 3732732 yazılarak elde edilir. iyi eylenceler.

leb denince hemen söylenen sözcük.

sunay akın tarafından yazılmış bir şiirdir.
leblebi
nasıl ayrılır
ürkeklik
ayakları ilk kez
bir mısır tarlasına
değen kargadan
ne zaman
karar verir rüzgar
fırıldakla oynamayı bırakıp
kızların eteklerini
uçuşturmaya
ne yazar
anı defterine
kuru bir tarlaya
ilk düşen yağmur damlacığı
akıllı çocuğun
bilgisayarıdır leblebi
siz hiç anlamadınız mı
leb denmeden
bir şeyleri ...

onlarca çeşiti vardır.
acılı, bol tuzlu, soya soslu, şekerli, kırık, çukulatalı, ballı susamlı, beyaz, sade..

rakı mezelerinden biri..

bolca bir miktarı ağıza atılıp öğütüldükten sonra 'yusuf' kelimesinin söylenmesine izin vermeyen kuruyemiş

nohutun en güzel hali. çorum'da hayvalı, gülşen veya damaroğlundan dublesi alınmalı leblebinin ne olduğu görülmelidir.

hakkında şöyle bir bilmece olan kuruyemiş;
soru: çorumlular neden leblebi yedikten sonra su içer
cevap: osurunca ortalığı toz duman etmemek için.

çorum'la özdeşleşmiş olsa da türkiye'de en çok kütahya ve civarında üretilen çerez. çok çeşidi vardır.. sadesi bozayla, soya soslusu kolayla, acılısı birayla iyi gider.

tozlu ve beneksiz olanlarına fena gaz yaptığı için "osuruk leblebisi" de denilen kuruyemiş.

tavşanlı'da kırk küsür çeşidi üretilen kuruyemiş..

'ektiğim biçtiğim nohut, şehre gelmiş leblebi olmuş' değerlendirmesinin* suçsuz kahramanı. burada bir suçlu varsa o da tükanın dışında kokuta kokuta kendisini kavuran kuruyemişçidir.

(bkz: weblebi)

bu meredin bir zamanlar tozu vardı.o dönemler ilk okula gidenler bilir okula yakın bakkal köşelerinde küçük bir silindir kutunun içinde satılır üstüne lokantalarda eskiden ağzımızı silmek için kullandığımız ağız silme kağıtları lastiklenirdi ve bir pipet eşliğinde sunulurdu.öğrenci olan küçük yaştaki insan bundan alır pipeti aynen ayranda yaptığı gibi batırır ve leblebi tozunu o şekilde yerdi.yemesi son derece uzmanlık gerektiren bir besindi şöyleki dikkat edilmediği zaman boğaza kaçar acı dolu öksürüklere boğabilirdi insanı.
ne günlerdi ki üzülürüm şimdiki çocukların o mutluluğu yaşayamadıklarına....