kesinlikle ve kesinlikle adı can sıkıntısı olan problemdir. bakın insanlığın demedim , insanın dedim. insanlığın problemi ekonomidir sağlıktır savaştır. lakin birey olarak düşünüldüğünde modern insanın en büyük sorunu doldurulamaz ruh darlığı her bir şeyden çabuk bıkma oluyor. bir kere yaptığınz bir eylem ikincisinde bok gibi geliyor. eve gelip net başında buluyor insan tekrar kendini. eski insanoğlu ne yapıyormuş lan derken buluyorsunuz kendinizi modernizm medeniyetleşme demek ki insanoğlunun aradığı sonsuz mutluluğu veremiyor. yok kesin tek yol ıssız ada.
modern insanın en büyük problemi
tepkisizliğidir; ki tepkisizlik, kitle imha silahıdır.
her zaman entellektüel olma çabası içinde olmak. neyin içinde olmak. nerde bu millet nerde bu devlet..
yaşamasıdır.
modern insanın en büyük problemi "modern" olduğunu düşünmesidir. yani şimdiye kadarkilerin en iyisi, en gelişmişi olduğunu sanması.
modern insanın kendine has bir narsisiszmi vardır. kazanımları olduğunu düşünür. geçmişle, örneğin ortaçağ insanı ile kıyaslar kendini. köle değildir(!) bir defa, birinin boyunduruğu altında yaşamak zorunluluğu yoktur. eğitimlidir, okur-yazardır her şeyden önce. bir de eşitlik var. özellikle kadınları daha çok ilgilendiren, daha çok onların kazanımı olan bir kavram. mesela bizde, artık bir erkeği gördüğünde başını önüne almak zorunda değildir, dimdik yürüyebilir.
ama gözardı ettiğimiz çok şey var. evet, örneğin, kadınlar artık bir erkeği gördüklerinde başlarını önlerine eğmek zorunda değilller ama kaç kişi birinin yanından geçerken karşısındakinin yüzüne bakıyor ki? kaç kişi göz göze geldiğine birbirine "merhaba" diyor? ve yarım yamalak tanıdığımız bir insanın yanından geçerken yaşadığımız selam verip vermeme psikozu yüzünden kaç kişi başını önüne eğiyor ve görmemiş gibi yapıyor?
hülasa, "modern" insan, "modern" zamanda yaşiyor olmayı bir halt sanmasın artık..
modern insanın kendine has bir narsisiszmi vardır. kazanımları olduğunu düşünür. geçmişle, örneğin ortaçağ insanı ile kıyaslar kendini. köle değildir(!) bir defa, birinin boyunduruğu altında yaşamak zorunluluğu yoktur. eğitimlidir, okur-yazardır her şeyden önce. bir de eşitlik var. özellikle kadınları daha çok ilgilendiren, daha çok onların kazanımı olan bir kavram. mesela bizde, artık bir erkeği gördüğünde başını önüne almak zorunda değildir, dimdik yürüyebilir.
ama gözardı ettiğimiz çok şey var. evet, örneğin, kadınlar artık bir erkeği gördüklerinde başlarını önlerine eğmek zorunda değilller ama kaç kişi birinin yanından geçerken karşısındakinin yüzüne bakıyor ki? kaç kişi göz göze geldiğine birbirine "merhaba" diyor? ve yarım yamalak tanıdığımız bir insanın yanından geçerken yaşadığımız selam verip vermeme psikozu yüzünden kaç kişi başını önüne eğiyor ve görmemiş gibi yapıyor?
hülasa, "modern" insan, "modern" zamanda yaşiyor olmayı bir halt sanmasın artık..
varoluş problemidir.
insanlık varolduğundan beri varoluş problemi, bu yüzyıl kadar su yüzüne çıkmamıştır. bunların hepsi 2 yüzyıl öncesinde söylenmişti ama kimse dinlemedi. onun için modern veya değil tüm insanlığın en büyük problemi dinlememektir. sadece başkalarının öngörülerini değil, kendi iç sesini bile dinlemediği için nevrotik bir zemin yaratmıştır kendine. yaratılan bu nevrotik zeminden yavaş yavaş, depresyon tohumları filizlenmiştir. filizler nihilistçe, koca koca, simsiyah anlamsızlık gövdeli bir ağaç oluşmuştur. ve şimdi, o ağacın en çürük meyvesini, varoluş problemini yiyoruz.
eğer kendimizi, dahi insanların öngörülerini dinler ve meyvenin ilk önce olgunlaşmasını bekleyerek yersek bir problemimiz kalmaz bence.
insanlık varolduğundan beri varoluş problemi, bu yüzyıl kadar su yüzüne çıkmamıştır. bunların hepsi 2 yüzyıl öncesinde söylenmişti ama kimse dinlemedi. onun için modern veya değil tüm insanlığın en büyük problemi dinlememektir. sadece başkalarının öngörülerini değil, kendi iç sesini bile dinlemediği için nevrotik bir zemin yaratmıştır kendine. yaratılan bu nevrotik zeminden yavaş yavaş, depresyon tohumları filizlenmiştir. filizler nihilistçe, koca koca, simsiyah anlamsızlık gövdeli bir ağaç oluşmuştur. ve şimdi, o ağacın en çürük meyvesini, varoluş problemini yiyoruz.
eğer kendimizi, dahi insanların öngörülerini dinler ve meyvenin ilk önce olgunlaşmasını bekleyerek yersek bir problemimiz kalmaz bence.
sahip olma hırsına yenik düşüp egosuna köle olması; velhasıl, sahip olduğu şeyi elinde tutabilecek özen ve dikkate hazi olamamasıdır.
