muzun lüks olduğu yıllar

daha küçüktük tabi o zamanlar. bütün kışı paso elma ve portakalla geçirdikten sonra o pazar poşetinde 6 tane muzu görmek ne büyük bir sevinçti anlatamam. bir geceliğine de olsa mandalinanın, elmanın pabucu dama atılırdı. o muz, büyük bir itinayla soyulur, ilk ısırık daima küçük olur sonra, mutlak sona gelindiğinde de muzun tadı değişirdi. ben bazen ileri gidip, kabuklarından biraz biraz liflerini de çıkarıp yerdim. ertesi gece portakala talim tabi.
edit: muz eskisi kadar olmasa da hala bir lükstür benim için.