neşeli günler

türk aile yapısını konu edinen güzel bir adile naşit ve münir özkul filmi.

adile naşit'in şen kahkahalarıyla anne rolü, münir özkul'un ince bir ironi çizgisi üzerinde baba rolüyle iç sızlatması (senelerdir görmediği oğlunun iş yerine gider ve çocuk babası rolündeki münir özkul'u tanımaz. o'nu müşteri zanneder;- bir şey mi istemiştiniz diye sorar ve münir özkul'un gözleri o anda her şeyi anlatır; -seni istemiştim oğlum der. basit bir diyalog olsa da oyuncuların mimikleri izleyiciyi etkiler), şener şen'in ziya rolüyle abi ve yengesine ikili oynamasıyla ve sevgilisi rolündeki ayşen gruda' ya nasıl olsa evlenmeyecek miyiz kız demesiyle samimi ve saf haldeki rolüyle izleyiciyi her defasında ekrana çeken filmdir.

sabancı üniversitesi'nin radyosu'sundaki bir program, ayrıca her sene okul grubunun verdiği, "hayat bayram olsa, ah kalbim ben senden çok çektim.." gibi nostaljik şarkıların söylendği şen konserin adı.

1978 yılında çevrilen film,arzu film yapımıdır,yönetmen orhan aksoy ,senaryo yazarı sadık şendil, görüntü yönetmeni erdoğan engin,oyuncu kadrosunu biliyorsunuz.

o duyguyu, sıcaklığı ve naturelliğini her seyrettiğim de hissettiğim film.

orjinali ingilizce olan bir çocuk şarkısı.

(bkz: gülen gözler)

şener şenin müthiş diyaloglarıyla kopardığı güzel türk filmi.


(cilet)

(aslan avı)

(farrah amerika)

bugüne kadar kaç defa izlediğimi ve bundan sonra da kaç defa daha izleyeceğimi kestiremediğim, çok çok eğlenceli yeşilçam filmi. sırf şener şen tarafından canlandırılan ziya karakteri için bile izlenebilir. özellikle "nikah şekeri işine girdiği kısım" tadından(!) yenmez. yıllar önce turşu suyu yüzünden ayrılmış olan bir çiftin (adile naşit ve `münir özkul) üçü anneleriyle, üçü de babalarıla kalmış olan altı kardeş tarafından tekrar bir araya getirilmeye çalışılmalarını konu almakta, bunu yaparken de izleyenleri yarmaktadır. anne ile kalan çocuklardan olan "dağınık tek kaş harikası, gay kılıklı ahmet" karakteri de dikkatten kaçmamalıdır. star tv tarafından büyük kısmı kesilerek verildiğinden damakta bir burukluk bırakmaktadır. bir de izlerken sürekli olarak repliklere eşlik etmemden dolayı benimle birlikte kesinlikle izlenmemesi gereken filmdir. (aynı durumun geçerli olduğu diğer filmler için (bkz: geleceğe dönüş) serisi.)

hala izlerken '' ağlamıyorum, gözüme bir şey kaçtı '' yalanını kullandığım, şahaser.

filmdeki ziya da tam ziyadır, insanı her izlediğinde güldürecek kadar iyi palavra atmaktadır.

turşu limon suyuyla mı yapılır yoksa sirkeyle mi? ikisinde de fermentasyon sağlanıp ürün elde edilmesine rağmen "ne fark eder abi?" diye düşünmeden her yediğim turşuda farkı elde etme çabamı körüklemiş bir fimdir.

filme en büyük seyir zevkini şener şenin kattığını düşündüğüm film.filmin konusu zaten çok eğlendirici, muazzam bir rol yeteneği,replikler de cuk oturmuş, daha ne...

pazar kahvaltılarımın vazgeçilmezi olan filmdir.

ziya, jilet işine girmek için sermaye istemek amacıyla yengesine gider. saadet hanım "küçük ev"i izleyerek ağlıyordur. ziya da yanına oturup ağlamaya başlar. işte bu sahnede arkadaki ahmet'in gülmemek için kendini tutmaya çalışması beni her defasında kahkalara boğar.

kahvede ki adamların bıyıklarına dikkat etmek gerekir bu filmde.