ölmekten korkmak

yok ya korkulacak bir yanı ölümün. gelsin de görelim kendisini. zaten bir kere karşımıza çıkacak, onu da tırsak tavşanlar gibi beklemektense şöyle görkemli bir "hoşgeldin" demek daha güzel olur. hem herkesin uğrayacağı bir gerçek değil mi? kötü bir şey demek bile insanların kafasına, bilinç altına kötü yereştirir. takmak bile gereksizdir. tıpkı çok yakın bir arkadaşla artık "naber, nasılsın" faslını gerek görmeden doğrudan konuya girmek gibi. kapı açık kardeşim, içeri girebilirsin... niye korkayım ki senden...

(bkz: ölüm korkusu)
(bkz: memat tırsısı)

birgün hepimizin başına gelecek ölüm. korksak da korkmasak da.. bir gün haber iletecekler sevdiklerimize. arı öldü diyecekler. onlar üzülüp ağlarken biz yeni bir yaşama başlamış olacağız zaten. korkmamızın nasıl bir faydası olabilir ki?

(bkz: korkunun ecele faydası olmaz)

(bkz: ölmekten korkmamak)

"dünya üzemez beni
ölüm korkutabilir mi
sen olmadan bu kalp hissedebilir mi"* *

yaşlanınca daha bi artar sanki.kim inanabilir ki yarın öleceğine...**

her 50sine gelen insanın hayatının her günü hissettiği duygu seli

aslında ölümden sonra hayat olmaması riski düşünülünce doğan korku. eğer yoksa harbiden sıçarız, inşallah vardır.

ölümden sonra hayat olduğuna inanılıyorsa da inanılmıyorsa da gereksiz olan durum, çünkü inanılıyorsa ve cennete gidileceğine inanç vicdanda tam ise bu demektir ki korkmaya gerek yok, eğer inanılmasına rağmen cennete gitmek planlanmıyorsa o zaman tercih zaten baştan yapılmış olduğu için yine korkmaya gerek yoktur. ha eğer ölümden sonra hayata inanılmıyorsa o zaman ölüm anından sonrasını bilemeyeceğimize göre yine korkmaya gerek yoktur...

bence esas korkulması gerekenler nasıl ölüneceği olmalı, ya da ölüme nasıl yaklaşılacağı, yatakta acılar çekerek mi? yoksa aniden küt diye mi? bir de çok sevdiğiniz birinin ölmesi var, belki "ölüm korkusu"nun en büyüğü bu...

(bkz: vurun ulan vurun ben kolay ölmem)

şimdiki zamanda yaşamayan, gelecekte yada geçmişte yaşayanların sık olarak hissedebilecekleri korku çeşididir.
şimdide yaşayanların düşüncesi ise şöyledir; "o geldiğinde ben orada olmayacağım, ben varken ise o yok, korkulacak bişey yok.."

aslında riskin olmadığı tek andır ölüm anı!kesindir ya;gelince kaçış yoktur ya o yüzden ürkütür,ne rüşvet ne üstdüzey tanıdıklar fayda etmez.birde zenginleri feci korkutur mal mülk taşıması yapılmaz,eft bile yasak,o yüzden kefende cep yoktur! birde işin sevap-günah tartışımı vardır ki;mazallah korkmayan enayidir!

hayata pamuktan eldivenlerle tutunan berrak ve saf yüreğin ellerinin arasına sıkıştırılmış, adı olmayan kara kaplı kitabı okumasıdır. uyumadan önce yastığının altına bu kitabı koyanın duyduğu, derin mavi bir ikilem. siyah ve beyazın içiçe girip, birbirine üstünlük kurma çabası.

(bkz: korkudan ölmek)
(bkz: korkudan ölmekten korkmak)

bende biraz ciddi bir boyutta olan şey...
çünkü ne zaman kendimi "ölü" olarak düşünsem kalp atışlarım hızlanıyor,boğazım düğümleniyor ve titreme geliyor!