op

bokakonansinek bokakonansinek
vakti zamanında irc'de "karizma" ögesi sannılırdı. "op olunca kızlar teklif ediyormuş" gibi dedikodular bile dolaşır, üç beş arkadaş edinince kendine bir kanal açılır kızlar beklenirdi. sonra ne oldu? e tabi baktık kızlar zaten gelmiyor, eh kanala girip muhabbet ettiğimiz üç beş kişi msn'de de hepberaber konuşabiliyoruz, bıraktık op'luğu da, irc'yi de. ikisine de küstük...

oysa ne hayaller kurardık, bir "mevki" sahibi olmak gibiydi 15 yaşındaki aklımızla. her boku bildiğimizi sanar, "olm o kanalın op'ları gerizekalı lan, beni bile banladılar" diye ortalıkta atıp tutardık. şimdi tekrar düşünüyorum da ergenlik dönemindeki "önemli insan" olma isteğinin ortaya çıkarttığı bir şeydi. belki o zamanlar bu isteği başka şekillerde gidermeye çalışsak çok daha farklı olurdu. çünkü o "@" işareti nickin başında olunca gerçekten kendimizi "önemli" hissederdik. eğer kendimizi "bir bok olmuş" gibi hissedemeseydik, bu ihtiyacı başka şekilde gidermeye çalışacaktık. işte bu yüzden iyiydi op olmak.

tabi aslında sonunda bir bok olamadığımızı anlayınca ufak bir bunalım yaşadık ama o dönemde öyle hissetmek güzeldi...