nerde bir toplanma,nerde bir ps turnuvası,nerde bir okeye dördüncü eksiği,asla oralara gidemeyen,çağrılmayan,telefon listelerinde soru işareti olarak kayıtlı insanların ismi.
arkadaşlar kötü günler içindir,ama ii günlerin de kıymetini bilmek gerekir.üniversite günleri,lise çağları hep bir şamata hep bir gürültü.benim açımdan hep sessizdi gerçi o günler,hep fısıldayan insanlar gördüm.
lisede derste oturuyorum,bir arkadaş not uzatıyor,notu bana zannettiğim için içim kıpır kıpır,nasıl bir sevinç.ama not bana değil,bir anda elimden not çekilip alınmakta.notu okuyan arkadaş kıkırdıyor,ben ortada adeta bir sıçan gibi kalıyorum,toplar yüzüme yüzme geliyor.hazmettikten sonra teneffüste arkadaşların yanına gitme,arkadaşların gülüşmesi,ne yaptıklarını sorduğumda ev sahibine olan bakışlar,hani ii arkadaşlar ya beni g.t etmek ev sahibine düşer.ev sahibinin evlerinde toplanacaklarını söylemesi,benim gülüşüm.güzel günlerdi.onlar evlerinde amerikan pastası benim titanic senin izlerken,ben yastığıma sarılıp o notun bana geldiğini düşündüm gecelerce
üniversiteye geçince,bir şey sandım kendimi.ortamlara gidip böyle konuşmalara katılmalar,siyasi bir olayda önlere atlamalar.yeri geldi yoldaş olduk yeri geldi dost.ama çay içmeye gelince kimse yok ortada.elli kuruş lan bizim orda çay,nedir bu tutumlu olma hırsı?sonra hırsın tutumlu olmaktan değil benden kaynaklı olduğunu anladım.sınavdan çıkıyoruz,not alacak adam yok,derse gitmiyorum herkes hocanın önünde imzalamış kağıdı,imza atmaya zaman yokmuş.
he ben de ne yaptım?kendi kendime yetmeyi öğrendim.telefonuma kendi ismimi kaydettim,msn'ime kendimi ekledim.mail atıp,günümü gün ediyorum.ama ortamların aranmayan ismi olarak ismimi herkesin öğreneceği günler de gelecektir biliyorum ** *
arkadaşlar kötü günler içindir,ama ii günlerin de kıymetini bilmek gerekir.üniversite günleri,lise çağları hep bir şamata hep bir gürültü.benim açımdan hep sessizdi gerçi o günler,hep fısıldayan insanlar gördüm.
lisede derste oturuyorum,bir arkadaş not uzatıyor,notu bana zannettiğim için içim kıpır kıpır,nasıl bir sevinç.ama not bana değil,bir anda elimden not çekilip alınmakta.notu okuyan arkadaş kıkırdıyor,ben ortada adeta bir sıçan gibi kalıyorum,toplar yüzüme yüzme geliyor.hazmettikten sonra teneffüste arkadaşların yanına gitme,arkadaşların gülüşmesi,ne yaptıklarını sorduğumda ev sahibine olan bakışlar,hani ii arkadaşlar ya beni g.t etmek ev sahibine düşer.ev sahibinin evlerinde toplanacaklarını söylemesi,benim gülüşüm.güzel günlerdi.onlar evlerinde amerikan pastası benim titanic senin izlerken,ben yastığıma sarılıp o notun bana geldiğini düşündüm gecelerce
üniversiteye geçince,bir şey sandım kendimi.ortamlara gidip böyle konuşmalara katılmalar,siyasi bir olayda önlere atlamalar.yeri geldi yoldaş olduk yeri geldi dost.ama çay içmeye gelince kimse yok ortada.elli kuruş lan bizim orda çay,nedir bu tutumlu olma hırsı?sonra hırsın tutumlu olmaktan değil benden kaynaklı olduğunu anladım.sınavdan çıkıyoruz,not alacak adam yok,derse gitmiyorum herkes hocanın önünde imzalamış kağıdı,imza atmaya zaman yokmuş.
he ben de ne yaptım?kendi kendime yetmeyi öğrendim.telefonuma kendi ismimi kaydettim,msn'ime kendimi ekledim.mail atıp,günümü gün ediyorum.ama ortamların aranmayan ismi olarak ismimi herkesin öğreneceği günler de gelecektir biliyorum ** *
