papaz eriği

ekşi sulu yeşil eriktir.
bilhassa, tuza batırarak yenmelidir. hakkı budur.

yılın sadece yazın girizgah kısmında en lezzetli halini alır, bu yüzden bir yıl boyunca sabırla beklenir, ilk çıktığı an ne kadar pahalı olursa olsun göz kırpmadan satın alınır, tuzlanıp tuzlanıp yerken oh çekilir.

böyle bir tutkudur papaz eriği..

çok sevilesi, tuzlanıp tuzlanıp yenilesi, ekşi şey.

(bkz: uzay eriği)
(bkz: yersen)

(bkz: elhamdülillah müslümanız)

tanrının bize verdiği en büyük ve en güzel nimetlerden biridir.
yerken tuz kullanmamak eriğe yapılabilecek en büyük hakarettir.

tapılası 3 meyveden biridir ayrıca.
diğerleri için

(bkz: şeftali)
(bkz: karpuz)

eski bir inanışa göre tanrı dünyayı yaratırken papaz olduğu sanılan kişileri görevlendirdi. papazlar dünyayı donatmakla o kadar meşgullerdi ki bu erikleri sıçarak oluşturdular.
(bkz: yersen)
(bkz: yiyemezsin ki)

kilise bahçelerinde ilk olarak papazlar tarafından yetiştirildiği için bu adı almıştır.

1 yıl boyunca deli gibi bekleyip her aklına geldiğinde ağzının gerçekten suyunu akıtan hayran olunası tanrının insanoğluna (ya da sadece bana) bahşettiği en büyük lütuflardan biridir..işin acı yanı en fazla 1 ay hasret gideriliyor..

eriklerin şahıdır. candır

tek lokmalık değil gerektiğinde ömürlüktür. tuzla yenilendir. yerken şörükleri akıtandır.

fazla yiyince dişlerde ağrı hissedilir fakat yemeye devam edilir..

kütür kütür götürülendir efendim.

iri, sert ve sulu. yeşil rengi ise bambaşka bir anlam katar bu lezzet senfonisine. yalnız herşeye rağmen neden adı papazdır yıllardır merak eder dururum.

bahçesinde yetiştirmiş falan tatmin edici ve gerçek gelmiyor bana. bir tek papaz bahçesinde mi yetişmiş koca meyve*

anaam yenir ki bu denilen, bi oturuşta 1 kilosuna bana mısın denilmeyen, kış vakti beni hüzünlere boğan meyvedir.

an itibariyle mevsimi olması nedeniyle bol bol yenilmesi gereken meyve.

insanı hayata bağlayan iştah açan meyve.