patso

üsküdar'da bağlarbaşı'nda başlamış daha sonra bir çok büfeye yayılmış,hızlı yemek konseptinin kedi eti lahmacundan sonra en doyurucu ve ucuz şeklidir.

(bkz: patsos)

ismi patates ve sosisten geldiği için sadesinin nasıl olabildiğini bir türlü anlayamadığım, bir tanesini bitirdiğimde mide krampları geçirten, rus salatası vs gibi mezelerle zenginleştirilebilen tadı güzel, yemesi güzel, bol kolestrollü bir gıda

en lezzetlisi üsküdar/fıstıkağacındadır. bu büfenin 24 saat açık olması öğrenciler için bulunmaz nimettir. günlük ne kadar ciro yaptığı büyük merak konusudur, uktedir.

camel çağrışımlı bir insan besini.
gözümün önüne saçı, sakalı, kılığıyla camel'ı getirtiyor bu gıda.
yiyemiyorum hiç.

(bkz: müslümdoyuran)

bunu bilmeyen insanlar olabilir. patso bana göre patatesli sondiviç demektir. çünkü biraz sonra ekleyeceğim görselde de görebilirsiniz, bir çeyrek ekmeğin arasında doldurulmuş alabildiğine patatesten ibarettir.

farkı nedir? ilk geldiği zaman öyle ekmeği kıstırıp ısıra ısıra yiyemezsiniz çünkü patatesler sağdan soldan taşar baya fazladır yani. ekmek orada bir nevi tabak görevindedir başta. plastik bir zeytin çatalınız vardır. onunla batıra batıra üstten patatesleri hüpletirsiniz. ne zaman hacim ekmeği kıstırıp yiyebileceğiniz seviyeye gelir, o zaman doyuma ulaşır ve ekmekle birlikte her şeyi silip süpürürsünüz. ahanda:



zeki ticaretçilerimiz sade patsonun yanında farklı fiyatlarda sosisli, kaşarlı, amerikan salatalı modellerini çıkarmışlar. gidişat kumpir gidişatı ama en çok satan patso çeşidi, fiyat/performans oranından elbette sade patso oluyor.

yaşama amacıdır.

2 yılda 12 kilo'nun anahtarı. eh, kapıyı araladıktan sonrası çok hızlı gelişiyor zaten.

sol framede isminin görünmesiyle, kaç kişinin acıktığını ve canının çekeceğini merak ettiğim besindir, öğündür, ihtiyaçtır, yemektir. harfler döküldükçe sanki üstüne ketçap sıkılırmış gibi hissediyorum. çok acıktım lan, olsa da yesek. tantuni memleketinde patso özleyen insanım ben evet..

ilahi aşkla bağlıyım sana.. içindeki her bir patatese kurban olurum. yerim seni yer *

bunu yiyenler ekseriyetle lümpen tayfa. tiksiniyorum.

şöhretler de değişik varyasyonlarının bulunduğu doyurucu yiyecek.

dün akşam kadıköy rıhtım da yedik bunu. öncesinde bahariye de çiğ köfte dürüm yediğimiz için bir nevi cila oldu üzerine. eşime o kadar söylememe rağmen o saatte üsküdar a gitmek istemedi. biz de bir büfedekine mecbur kaldık.

şunu anladım ki fıstıkağacı bu konuda cidden rakipsiz. artık ilk olduklarından mıdır, alışkanlıktan mıdır bilmiyorum ama başka hiçbir yer o tadı vermiyor. bir kere adam ölçüyor patatesi koyarken. yanlış, ölçü falan yoktur, ekmek maksimum patates ile doldurulur. ikincisi, o ekmek hemen kapanmayacak. önce bir 10 dakika uğraşacaksın ki patates azalsın. üç, patso masada oturarak yenmez arkadaşım. patso ya ayakta, ya kaldırımda ya da merdiven basamağında yenir. dördüncüs ü ve sonuncusu ise patso dediğin şey ucuzdur, ucuz olmalıdır. olayı budur, minimum maliyet ile maksimum doyma oranıdır. bakıyorum bunların hiçbiri yok. hepsi olsa bile o ayakta yeme olayı olmuyor hiçbir yerde. insan o eski tadı alamıyor.

velhasıl kelam, yolunuz üsküdar a düşerse ve fırsat olursa gidin deneyin bu güzelliği. oradan da fethi paşa ya doğru yürüyüp aşağı sahile inin. hem kalorinin birazını yakın, hem de şahane boğaz manzarasının tadını çıkarın.

afiyet olsun.

kendisiyle fikirtepe ikbal patsoda tanışdığımız, alabildiğine patatesin basıldığı, doyumsuz lezzettir. i̇kbal patsoda spesiyal ikbal olarak üzerine kaşar ve pul biberle nefis bir ziyafet çekerdik bir zamanlar gece yarıları.

ama şimdi ne ikbal eski ikbal ne de o spesiyalin esamesi okunuyor.

eskisi gibi o tadı olmayan, işi bilmeyen dingillerce yarak kürek patateslerle yapılan sandiviç.