şiir yazmak

her babayiğidin harcı değildir.duygu yoğunluğu,güçlü bir dil, kafa ve konsantrasyon gerektirir.şiir yazmak için aşık olmak en önemli sebeplerden biridir.herkes denemeli.şiir yazmıyorsak yada yazamıyorsak bile en azından şiir okumalıyız...

yıllardır okurum; ama, bir türlü yazamam, zor iştir şiir yazmak. ilham dediğimiz mefhum çok önemlidir bu konuda. yazmaya başlarsınız; fakat, ilerledikçe mutlaka bir şairin limanına giriverirsiniz, yani, etkilenme söz konusu olur ki, amatör boyutlarda bu, taklitin ötesine geçemez. hevesli şiir -ki bunlara şiir demek birçok şairin kemiklerini sızlatır- yazanlar, bazen sizden yorum ister. işte yaşanmış bir olaydan güzel bir anektot: ( ben, eleştirmen; şiir yazan zatta şair olsun, diyalogta )



şair: eleştirmen abi sen şiirden anlarmışsım dediler, benim şiirlerim var bakmak ister misin?
eleştirmen: estağfurullah! iyi bir okuyucuyum sadece; ama tabi bakarım.
şair: abi ben kafiyeyle yazıyorum.
eleştirmen: oo ne devlet benim için böyle bir şiiri okumak, hadi oku bakalım.
şair:
"dün akşam çıktım yola
seni düşündüm hayrola
sonra düştüm karakola
....................."

eleştirmen: ( eleştirmen şoka girmiştir, bir süre konuşamaz )!!!!! şey, ne diyeyim, güzel yani kem küm, sende cevher var ya yinede biraz daha şiir okuman lazım diyerek koşar adım ortamdan uzaklaşır.

duygularını kafiyeli şekilde bir araya getirme yeteneği..
kelimelerle en güzel şekilde oynamak belki de..

insanın kendisini ifade etmesinin bir yolu...

eleştirel bir gözle bakarsak; "ben seni sevdim, ah kalbim, içim yandı, gittin, yoktun yanımda" gibi sözlerle sevgisini şiirle anlatmak olayı basitleştiriyor gibi gelir bana. alışılmış kalıplardan sıyrılmak gerekir şiir yazarken. şiir yazıyorum diyorsan üstadlarla yarış içindesindir ve bu yüzden senden olağanüstü şiirler bekler okuyanlar.
şiir yazmak, aşığım dediğin her anda kaleme sarılıp, acı çektiğini belli etmek değildir. şiir yazmak, birçok insanın duygularını yaşıyormuş gibi mısraları peşi sıra dizebilmektir. şunu da eklemek isterim ki; şiir yazmak aşka da özgü değildir. çünkü insan duygusu sadece aşık olmakla kısıtlanamaz _eğer böyle bir yanılgı içindeysen sen zaten hiç aşık olmamışsındır_.
şiir yazmak hayatı bilmekle eşdeğerdir. şiir yazabilmek tüm insanların aklına acaba sorusunu koyabilmektir.
bu yüzden biraz dikkat; şiir yazıyorum değil de şiir yazabilme çabasındayım demek çok daha doğru.

"şiir şeytanın şarabıdır" demiş saint augusitine(354-430) "tüm şairler delidir" demiş robert burton(1577-1640). "görünen nesnenin yansıtılmasında şair, ressamın oldukça altında kalır; görünmeyenin yansıtılmasında müzisyenin altındadır" diyor leonardo da vinci (1452-1519).(kaynak:cumhuriyet kitap)

futbol taraftarlarının genelde çok iyi yaptıkları eylemdir. gerçi bazen önceden yazılmış şiirlerin sözleri bir nebze değiştirilerek oluştursalar da sıfırdan oluşturmuş oldukları da çoktur

düşüncelerin,hislerin,yaşanmışlıkların, kalemle kağıdın birleştiği yer.yinede yazmak için çok okumak gerekir.yazacak o kadar çok konu varki, ama genelde aşka,ayrılığa,hüzne yazılır.başkaldırır,sever,nefret eder.işte böyle şeydir şiir yazmak.

şiir yazmak,giri girmek, resim yapmak, marifet değil... önemli olan iyi ürünler üretebilmektir. farklı şeyler yapmak gerekir. şiir yazmak için mısralar sıralamak yetmez. okuyan kişide bir etki bırakması gerekir.

çoğu zaman, tekerleme veya mani yazmak eylemi ile karıştırılır.

şiir yazmak sadece kafiyeler ve/veya redifler kullanmak ile gerçekleşmez.

şiirin içinde ruh vardır, his vardır, çoğu zaman keder vardır.

özet olarak, şiir yazmak yazmış olmak için değil sadece içinden döküldüğü için yazılan çoğu zaman da yazılmayan sadece kalbin derinliklerine akıp orada kalan, herhangi bir kafiye ve redif zorunluluğu olmayan (bakınız: serbest ölçü) insanın kalbinde başlayıp bilinç üstünde son bulan uhrevi bir faaliyettir.

imrenerek baktığım,kanımca insan üstü bi yetenek isteyen şey.

genellikle mutsuz olunca bir anda tüm dünyanın yükünü taşır gibi hissedip bunları kağıtlara sığdırmaya çalışma çabasının ürünüdür.

hislere sığmayanı kelimelere, satırlara sığdırmaya çalışmak. eğer başarılmışsa adı şiir yazmak...

hekesin bildiği bir dilin, herkesin bildiği kelimelerini, herkes gibi yan yana getirmemek ve buna rağmen herkese bir şeyler anlatabilmek...

ülkemde çoğu insanın içine sürekli aşk, böcek,kır, çiçek, toprak ,bayır karıştırdığını, bütün bunları kalıplaşmış iğrenç duygu seli ile yazdığını , bu kalıbın ve konuların dışına çıktığınız taktirde, sizin şiirlerinizi küçümsediğini belirtmek isterim. ayrıca bu zat-ı muhteremler sizin şiirlerinize, eleştiri yapma gibi bir lükse de sahiptirler. onlara sorarsanız dünyanın en iyi şiirini kendileri yazarlar. ama bilmezler yazdıklarının bir yığın çöplükten farksız olduğunu.

ayrıca şiirlerini bir sitede yayınlamak isteyen organizmalar edebiyatdefteri isimli siteye şiirlerini gönderebilirler. (bkz: edebiyat defteri)