şiirin geri kalanını önemsiz kılan mısra

yokluğun cehennemin öbür adıdır, üşüyorum kapama gözlerini
ahmed arif - hasretinden prangalar eskittim

hayatta hiç birşeyim az olmadı
senin kadar
ve hicbirşeyi istemedim
seni istedigim kadar.

cem karaca - sende başını alıp gitme

en iyi örneği aşağıdadır. öyle önemsiz kılmıştır ki, şair bile devamını yazmamıştır.

bitti o şiir, başka mısra gerekmez!

ah be zarifoğlu...

yoktur. bunu bir şaire söylerseniz hop! kasıktan bıçağı takabilirler.

olmayan mısradır efendim.
şiir öyle romantiklik peşinde koşacağım diye, babanızın tarlası gibi kafanıza göre bölüp parçalayabileceğiniz bir şey değil çünkü. içerisinde geçen bir cümle, senin boktan hayatının bir köşesine dokunuyor diye bir bütünün içinden kendine yarayan kısmı aparamazsın.

"kim bakardı uzağa köpekleri saymazsam..." diyesim geldi amma sonrası da çoğiyi bunun.
diyemedim.

olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu.