günler aynı, herkese farklı.
bazen insan kendini dünya'nın merkezinde sanıp , aslında bir hiç olduğunun farkına varıyor.
"özlü söz" oldu mu böyle...
edit:olmadı tabi önemli olan sizin ne söylediğiniz değil karşınızdakinin ne kadarını anladığıdır...
hüzünden fazla bir şey getirmeyeceğini bile bile bazı şeylerin olmasını istemek, insanın umut karşısındaki çaresizliğini anlatıyor belki.
hiçbirimiz facebook hesabının şifresini unutacak kadar sosyal değiliz.
başkalarına duymalarını istemedikleri sözleri söylemezsen, başkalarından duymak istemeyeceğin sözler duyarsın...
mutlu insan,birşeyleri yanlış anlamış insandır.
eğer enerjik hissediyorsanız bi cümlenin sonuna bakın önce, üç noktayla bitiyorsa okumayın. kesin dramatik bir şeydir...
insan kendi için hep iyi olanı yapmaz ama bazen bir tane iki'den iki tane bir çıkmamalı.
geçmişine takılıp kalanın, geleceği olamaz.
ölmekten korkmuyorum da geride kalanları üzmekten çok korkuyorum.
ayakta çok işemeyin, yerleri fayans döşemeyin.
vezire sorarsan yoktur padişahtan büyük.
hiç bir şeyin bokunu çıkarmamak lazım çekirgeler..
yaşamak başka bişey be oğlum,
sen sadece hayattasın !