olum umut yeminle fikrimi çalmışsın.



ya da kalp kalbe karşıymış. evlenecektik halbuki. aytek gibi evlatlarımız olacaktı.

oyun oynarken bana vuruyordu bazen, ölmüş taklidi yapıyordum. ilk başlarda çok korkmuştu, ağlayarak annemlere "ablam öldü galiba" demişti. sonraları inanmamaya başladı ama ben de dozu arttırıp dakikalarca, bazen yarım saat öylece duruyordum. dayanamıyor, vuruyor, çimdikliyor, gıdıklıyordu. üstümde tepindigini biliyorum. bir keresinde tükürmüştü. o an dayandım ama sonrasında o şakayı yapmadım, tükürmese iyiydi.

zengin algısının bu kadar sığ olup yirmi bin tl'nin çok para sanılması mı yoksa 2020'de hala eşine çalışma izni vermek mi daha garabet bilemedim?

kestikten sonra şöyle bir şey olmam.

kedim milena ya mektuplara başlıyor ama bir türlü bitiremiyor.

tüketim çılgınlarından olmayın
çok giysinizin olması çok çok eşyanızın olması sizi mutlu yapmaz
onun yerine iyi insanlar biriktirip yiyip içip gezin.
hayatınızın tadını çıkarın.

hayatı inanılmaz kolaylaştıran uygulama. ancak bir takım dingilliği kendinden menkul, eblehliği şahsına münhasır zevatlarca zorlaştırdığı da görülebiliyor tabi.

bilhassa bir evrakın fotoğrafını gönderirken ortaya çıkan sürreal tablolar dehşet verici. uydu fotolarına taş çıkarırcasına teee ebesinin örekelerinden çekilmiş fotoğraflar mı ararsın, bulanıklıkta çığır açmışını mı istersin, yoksa farklı açılardan, farklı kesitlerden yeniden yorumlanmış kübizm temalı eserler mi buyurursun, ne ararsan var.

yani abi, telefonu alacaksın, evrağın ekrana tam sığdığı, tam tepeden çekilmiş, net bir fotoğraf çekip yollayabilmek ne kadar zor olabilir? hani bunun için 10 yaşında atakan olmaya da gerek yok bence. sen ben bile yapabiliriz. bunun için göz, izan ve ekran arasındaki senkronu tutturmak yeterli diye düşünüyorum. zira göz var, izan var diye biliyorum. çünkü var dendiiiiğ, bana var dendiiiğğğ, ee bana var dedileeeğğğr...

amaaaan, biz yazdık da ne oldu? madalya mı verdiler? kadir kıymet mi bildiler?

bu aralar çok duyduğum yeni jenerasyon laflardan.

niye sözlük erkekleri atom parçaladı da haberimiz mi yok?

bi gitse de hisli şeyler döktürsek biz de şuralarda ya. "ellerim dert görsün ellerinden" gibi şeyler yazmak istiyorum. burada olunca yazamıyorum. insan utanıyor. yazsak ayıp olur yani yüzüne yüzüne... sakıncalı. karlı günde, yanıp yanıp da sönmeye yüz tutmuş kandil fotosu atmak istiyorum. gerçi kandilim yok. ama bulurum.

hadi sanatı bir kenara at; biz eski sevgili çekiştiremeyecek miyiz? burada dostlarımız, yola beraber çıktıklarımız var... onlarla bi dedikodu döndüremeyecek miyiz? "tuttu fırlattı kalbimi" linki vermek istiyorum, yapamaz mıyım? nasıl sınırlayıcı koşullar var burada ya, çok saçma. instela gerçekten bitmiş. yazık ya.

darbe mi olmuş? ne olmuş?

cihatcıların yetiştiği camiler denetim altına alınmış, radikal dincilere destek veren firmalar boykotlanmış, eğitim zorunlu olarak 8 yıla çıkarılmış, kuran kursları denetim altına alınmış, tarikatlara bağlı okullar meb'e devredilmiş, orduyu din düşmanı gibi gösteren medya kuruluşları kontrol altına alınmış, atatürk aleyhine olan eylemler cezalandırılması, kılık kıyafet yönetmeliğine uyulması... vay be darbeye bak...

cübbesine, takkesine, türbanına güvenen soluğu sokakta alıp "şeriat isteriz, şeriat isteriz " diye gezinsin, sonra mağduruz...
bi'tane müslüm gündüz vardı, sahi ona ne oldu? fadime şahin de vardı hani?
kıyamam ya, nasıl çile çekmişler...

kendinizde başka hiç kimseye ve hiçbir şeye güvenmeyin.

o bunu yapmaz, şu bunu yapmaz gibi zayıflıklar göstermeyin, paranoyak olmayın ama aynı zamanda da herkesten her şeyi bekler vaziyette temkinli olun.

ilişkilerinizdeki, işlerinizdeki, evlerinizdeki dertlerinizi kimseyle paylaşmayın. yanınızda size üzülüyor gibi görünenlerin evlerine vardığında ohhhh, buna da sağlam koymuşlar diye sevinmeyeceğinin/ sevinmeyeceklerinin hiçbir garantisi yok. millete fırsat vermeyin, herkes fırsat düşkünü olmuş.

sabaha karşı büyülenmiş açtım gözlerimi.

hayır, hayır! nasıl olur? burada olmamalıyım, benim ruhum buraya ait değil.
gözlerimi kapatıp uyumayı ve aynı rüyayı görmeyi denemedim hiç.

çünkü gördüğüm asla bir rüya değildi.

tüm iliklerime kadar hissettiğim, ve daha önce asla bu şekilde görmediğim, ki o an görmeyeli yıllar olduğunu fark ettiğim bir gerçekti.

ben baya baya ışınlanmıştım oraya. asla ama asla kelimlerle tarif edemeyeceğim bir mekan.
çok farklı bir alem. orada kalabilmeyi ve asla buraya geri dönmemeyi ne çok isterdim.

ruhumuz bu dünyaya asla ait değil. bunu hissettiğim o nadir dakikalarda içimdeki huzuru anlatamam. her şeyin ama her şeyin anlamını yitirdiği ve her şeyin boş olduğu o anda kalabilmeyi isterdim. ama acı gerçek maalesef çok geçmeden yüzüme çarptı.

sizin için önemli olan şeyleri sevdiklerinize anlatın. çünkü insan değerli şeyleri anlayacağını bildiği kişilere anlatmalı. kıymet veren kişilerle paylaşmalı.

böyle sözlüğe gelip yazma gereği hissetmemeli.
yıllarca sözlüğe yazmama sebebimi de belirtmiş oluyorum böylece.

normal bir iş hayatı ve gerçek bir sosyal ortamı olmasından dolayı yazarlığı yan iş olarak yaptığı aşikardır.

başlığa katılmamak elde değil. bence de 8.5 sene boyunca her gün ortalama 5 giri girmeyenler kendine yazar demesinler lütfen.

şimdi kafamda deli sorular;
1) hali hazırda birine aşıkken başka birine daha olmayı nasıl başarıyorsunuz? bence namümkün.
2) eşinize aşık değilseniz, aşkınızı yitirdi iseniz neden medeni bir şekilde evliliğinizi bitiremiyorsunuz?sonra ne yaparsanız yapın kime ne!
3) denklem çok basitken bu kadar şerefless olmayı nasıl başarıyorsunuz?

saygılar.

kişi başına düşen dayı sayısı ile iş arayan insan sayısı arasındaki farktan kaynaklanan durum. sen o kadar cv kas, her şey bir telefona baksın. this is turkey!

fimlerin sonundaki tanıtma yazısında (bkz: jenerik) ismi geçen bazı vatandaşlarının yanında görürsünüz ya "a.s.c." diye kısaltmalar vardır, hah işte onun açılımı.

görüntü yönetmeni olarak üstün başarı gösterenlerin üye olabildiği bu oluşum, sadece davetle üyelik alıyormuş.

theasc.com

2k bile yok tüüü bana. insanlara da yıllardır "itü sözlük yazarıyım" diyorum. bir daha demem. gerçi dediğimde genelde "itü sözlük mü o ne?" diye yanıt alıyorum.

- hani itü, sonra instela oldu, sözlük işte be abi.
- hee uludağ yani.
- yok abi uludağ değil. itü işte ya.
- hee inci o zaman.
- yav havle. hani üniversitesi var. itü işte be abi.
- itülüler mi yazıyor?
- yok yahu üye olan yazıyor.
- o zaman sadece sayısal çıkışlılar yazıyor.
- yok yahu isteyen istediği gibi yazıyor.
- e o zaman orası sözlük değil. feysbuk gibin bir şey.
- yani, biraz, gibi.

çekimleri, normalde uygulanan yeşil perde (bkz: greenbox) veya mavi kutu (bkz: bluebox) önünde değil, gerçek zamanlı panoramik görüntü sunan led ile oluşturulmuş arka fon ile yapılmış. ışıklandırmanın da doğal olması için benzer led tavan kullanılmış. sinematografi anlamında yeni uygulanmaya başlayan bu teknik hem maliyeti düşürüyor hem süreci hızlandırıyormuş.

set görüntüleri şu şekilde;








daha fazlası için kaynak:

ascmag.com