stres

başa beladır.
aklı selim düşünmenizi engeller, detaylarda boğulmanıza sebep olur, hata yaptırır, odak dağıtır.
bir kere strese alışan vücudun ve beynin ondan kopması çok zordur.
sen stres yapmam sanarsın, kafaya takmadığını düşünürsün ama vücudun sana öyle tepkiler verir ki onu kontrol edemediğini anlarsın. (gastrit,reflü,kurdeşen vb.)
strese bulaşmak kolaydır kurtulmak ise zordur. başarabilene de helal olsundur.

kortizol salgılanmasına neden olarak uzun vadede hücre yapılarının bozulmasına ve bununla birlikte başta kanser olmak üzere çeşitli hastalıklara yol açar. sıfır strestense bahsedilemez zira böyle bir durumda zihin hiçbir şeyi tehlike olarak algılayamaz, dolayısıyla da bir savunma, kendini koruma mekanizması devreye giremez. yine de olabilir mi diye düşünmesi bile rahatlatıyor insanı.

insan vücuduna zararlı alışkanlıklar olarak sınıflandırdığımız şeylerden çok çok daha zarar veren tedirginlik hali.

gam
gusse
kasvet
keder
melal
i̇nkisar
izdırap
hüzün
kahır
yeis
efkar
tasa
dert
mihnet
elem
üzüntü
sıkıntı
kaygı
enduh
küduret
hicran
dil'un

bütün bu kelimelerin hepsinin yerine stres kullanıyoruz artık.

dilde kısırlaşma daha nasıl olurdu ki...

asla yok edilemeyen ama yönetilebilen insana dair bir yük.

hayat

yukarıda sayılan kelimelerden enduh ve küdureti stresten önce de kullanmıyordum.

gam, hüzün, kahır, efkar zaten sadık bir yar gibi. yakamı bıraktığı yok.

dilun kelimesini ula senun dilun ne söyliy derken kullanmışlığım var.

gusse, zaten güsenin sevdiği sözlerde var. geç.

ben kullanıyorum aslında ya baya...