tai

yerleşkesinin hemen karşısında lojmanları bulunan şirket. lojman ortamı çok güzeldir: çam kokuları, dağ ve ova manzarası....

şehir merkezine o kadar uzaktadır ki artık şehir ve köy olarak iki ayrı merkezde yaşanılmakta, her otobüs yolculuğunun sonunda şehirlerarası yolculuk yapılmış hissi uyanmaktadır.
baharda etrafındaki köylerin halklarının ektiği tarlalar yemyeşil bi kadifeye dönüşür, hiç kesilmeyen hafif rüzgarıyla sakin sakin dalgalanır, içlerine girildiğinde yalnızlığın ve küçüklüğün farkındalığı yaşanır...
şehirden uzak olduğu için tertemiz havayı soluyup ufacık bi kırçiçeğinin güzelliğiyle sarhoş olmak olasıdır.yalnız bu sarhoşluklar bi f 16 uçuşuyla ciyuuuuuww şeklinde ciddi bölünmelere uğrasa da artık bi süre sonra uçuş sesleri duyulmaz olur.
yürüme mesafesindeki köylerin çoğu hanesi terkedilmiştir, ya da mevsimlik yatı yerleri olarak kullanıldığından kışları boştur. baharda gittiğinizde sımsacık insanlar içirmeye can attıkları sıcak çaylarla kapılara dökülürler. sohbet edilir birlikte tarihi cami yanındaki dut ağacının düşmüş dutları yenir, dağdan buz gibi kar sularını taşıyan çeşmeden su içilir, dilek dilenir...yollardan kaplumbağa ve kirpiler toplanır sonra saçmalamanın son raddesine ermeden hayvancıklar salınır.
baharda geleneksel tai şenlikleri düzenlenir ünlü insanlar gelir şarkı söyler, lojman sakinleri ve onların akrabaları mera tadındaki konser alanını doldurur, günboyu mangal yellemekten, hoplamaktan, yatmaktan, güzel havadan yorgun düşülür; geceki konserler ardından yapılan havai fişek gösterisiyle şenlik günü son bulur...işten çıkarmalar çok olduğundan lojman öylesine tenhadır ki insanı fazlasıyla içe kapatabilir...
velhasıl şehirden bunalındığında orda ikamet eden teyze insanına sahip insan için kaçıp rehabilite olunacak merkezdir.