tarantino filmleri

ilginç senaryoları, oyuncu seçimi, çekim teknikleri gibi klasik öğelerin yanı sıra tarantionun özenli müzik seçimi ile başarıyı garantileyerek piyasaya çıkan filmlerdir. sadece tarantino filmi olduğu için bile insanlarda merak uyandırırlar. olmaz ya, çok boktan bir film olsa bile insanlar sırf meraklarından gider filmi izlerler.
bu filmlerde genel olarak bir yerlerde quentin tarantinoda gözükür.
bir diğer özelliği de kariyerinde büyük çöküş yaşamakta olan oyunculara, yeniden doğma fırsatı yaratabilmeleridir.
(bkz: bir geri dönüşüm aracı olarak tarantino)

(bkz: my best friend s birthday)
(bkz: reservoir dogs)
(bkz: pulp fiction)
(bkz: jackie brown)
(bkz: kill bill volume 1)*
(bkz: kill bill volume 2)

mutlaka kanlı sahneler içeren, hatta kanın gövdeyi götürdüğü sahneler içeren filmlerdir.

hiç bişey anlatmayan vakit öldürücü filmlere verilen genel ad

absürt ama eğlenceli diyaloglarıyla göz dolduran, çoğu çoktan unutulmayanlar listesine girmiş harika filmler.

su nasıl fıskıyelerden akarsa tarantino filmlerinde de kan insandan öyle akar. görsellik ve enterasan diyaloglar ilgi çeken özelliklerindendir.

ayak fetişistleri için bulunmaz nimettir. hemen her filminde bol miktarda çıplak ayak görülebilmekte, hatta bu ayaklar filmlerinin en unutulmaz sahnelerinin başrol oyuncusu haline gelebilmektedir.
(bkz: kill bill)
(bkz: uma thurman)

(bkz: hastasıyım)

oyunculuğa ve diyaloglara yüklenen ancak kurgusal anlamda ve filmin sonunda sorulacak bir "eee?" sorusuna cevap vermek bakımından çok yeterli olmayan filmlerdir.

kimse inkar edemez ki, pulp fiction'da john travolta ile samuel l. jackson'ın girişin hemen ardındaki diyalogları çok sağlamdır. yine kimse inkar edemez ki, tarantino ortaya tarkowski gibi darren aranofsky gibi ağır problemler atıp, onu çözme girişiminde de bulunmaz.

bu durum bu filmleri çok kötü yapmayacağı gibi, çok iyi de yapmayabilir. ancak bazı izleyicileri çok sıkar. (bkz: ben). ayrıca bazı izleyiciler de filmlerin ardından çok eğlendiğinin ve görsel bir şölen izlediğinin zevkiyle uyanır. (bkz: yine ben). özellikle filmlerde yaptığı bazı hareketlerle gerçek hayatla film dünyası arasında çok sağlam ilişkiler kurarak, aslında film çektiğini hissetmemizi de sağlar.

tarantino bir dahidir. yaramaz bir çocuktur. hani dersiniz itusozluk'te yazar olabilecek kıvamdadır. filmleri ise kendi içlerinde çok sağlam olmakla birlikte genel geçer sinema sanatı içinde çok önemli çığırlar açamayabilir. aça da bilir, zira genel geçer sinema sanatı çok da tarantino'nun şeysinde değildir.

filmllerindeki karakterler arasında geçen diyalogları ile türünün tek örneği yönetmen.
aynı zamanda hem abuk, hem komik, hem güzel nasıl oluyor diye düşündürüyor çoğunlukla.

2007 yılında yaptığı ölüm geçirmez ile yıllardır tarantino fimi bekleyen hayranlarını bir nevi hayal kırıklığını uğratmıştır. film 70'li yıllarda çekilmiş havası yaratması haricinde tarantinonun enteresanlığından birşey göstermemektedir.

kurt russell'ı bu film için başrol oyuncusu seçtiği anda zaten bir çok tarantino hayranı "eyvah" demiştir..

özellikle intikam sahneleri nev i sahsına münhasırdir.

kill bill'i bir kenara bıraktığımızda aksiyondan çok kurgu ve dialoglorla öne çıkan filmlerdir.özellikle resarvoir dogs gibi vasat bir filmin kült olmasının tek sebebi tarantinonun diyalog yaratma yeteneğidir.

(bkz: overrated)

beni filmlerinde en çok güldüren sahnelerinden biridir

kimseye benzemeyen yönetmen. filmleri full gore olmakla beraber bir o kadar da acaiptir.